Μυκήνες

Οι Μυκήνες, η θρυλική κατοικία των Ατρειδών, βρίσκονται στην κορυφή ενός λόφου κοντά στις πλαγιές του Ευβοαίου Όρους, ανάμεσα σε δύο από τις κορυφές του, στη διαδρομή από τον Αργολικό κόλπο προς τα βόρεια (Κόρινθος, Αθήνα κτλ).

Η τοποθεσία κατοικείται από τη Νεολιθική εποχή (4.000 π.Χ. περίπου) αλλά έφτασε στη μεγαλύτερη ακμή της κατά την Ύστερη Εποχή του Μπρούντζου (1350-1200 π.Χ.), δίνοντας το όνομά της σε έναν πολιτισμό που εκτεινόταν σε όλο τον ελληνικό κόσμο. Κατά την περίοδο αυτή, η ακρόπολη περιστοιχιζόταν από κυκλώπεια τείχη, τα οποία χτίστηκαν σε τρείς φάσεις (1350, 1250 και 1225 π.Χ.). εξαίρεση αποτελούσε η νοτιοανατολική πλευρά, όπου ένα φαράγγι παρείχε φυσική προστασία.

Ένα παλάτι χτίστηκε στην κορυφή του λόφου , ενώ το θρησκευτικό κέντρο, η Πύλη των Λεόντων και ο ταφικός κύκλος Α που περιείχε τους θησαυρούς και που τώρα εκθέτονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας, κείτονται προς τον Αργολικό κάμπο. Στη βορειοανατολική πλευρά, μια σήραγγα, που οδηγεί σε μια υπόγεια πηγή, χτίστηκε περί το 1225 π.Χ.. Περισσότεροι τάφοι, ο ταφικός κύκλος Β και μεγάλοι θόλοι αλλά και κατοικίες ανακαλύφθηκαν εκτός των τειχών.

Η Μυκήνες το 468 π.Χ., οπότε καταλήφθηκαν από την πόλη του Άργους και ο πληθυσμός τους εξορίστηκε. Επανακαταλήφθηκαν και πάλι κατά τον 3ο αιώνα π.Χ. για σχετικά μικρή περίοδο. Η τοποθεσία εγκαταλήφθηκε για κάποια περίοδο, όπως αναφέρει ο Παυσανίας που την επισκέφθηκε κατά τον 2ο αιώνα μ.Χ..

Το 1841 ο Κ.Πιττάκης καθάρισε την Πύλη των Λεόντων και το 1876 ο Χάινριχ Σλίμαν άρχισε τις ανασκαφές του ταφικού κύκλου Α, οι οποίες συνεχίστηκαν το 1877, φέρνοντας στο φως έναν τάφο με έξι άξονες. Από το 1864 εως το 1902 οι ανασκαφές στο παλάτι, την υπόγεια πηγή και πολλούς τάφους-θαλάμους έλαβαν χώρα, ενώ μεμονωμένες ανασκαφές διεξήχθησαν επίσης το 1909, το 1911 και το 1917. Περαιτέρω ανασκαφές έλαβαν χώρα επίσης κατά τη διάρκεια τριών επιχειρήσεων, μεταξύ 1920-1923 στην ακρόπολη και τους τάφους, το 1939 και μεταξύ 1950-1957 στις οικίες και τους τάφους της πόλης που βρισκότν χαμηλότερα.

Ταυτόχρονα, από το 1952 εως το 1955, η Ελληνική Αρχαιολογική Εταιρία, υπό τη διεύθυνση του Γ.Μυλωνά και του Ι.Παπαδημητρίου, ερεύνησε περισσότερες κατοικίες καθώς και τον ταφικό κύκλο Β, ενώ ο Γ.Μυλωνάς και ο Ν.Βερδελης έφεραν στην επιφάνεια ακομα περισσότερες κατοικίες. Τέλος, το θρησκευτικό κέντρο αποκαλύφθηκε από τη Βρετανική Σχολή Αρχαιολογίας υπό τη διεύθυνση του Λόρδου Taylor και ερευνήθηκε εκτενέστερα από τον Γ.Μυλωνά και τον Σπ.Ιακωβίδη της ελληνικής αρχαιολογικής Εταιρίας, το 1959 και μεταξύ 1969-1974.

Το 1950 η υπηρεσία αναστυλώσεων ανέλαβε τις εργασίες στον τάφο της Κλυταιμνίστρας, υπό τη διεύθυνση του Αν.Ορλάνδου και του Ε.Στικα. Το 1954 ο Ε.Στικας ενοποίησε και αναστύλωσε το μέγαρο, την περιοχή νότια της Πύλης των Λεόντων και τον Ταφικό Κύκλο Β, ενώ, το 1955, συνέχισε με τα τείχη βόρεια της Πύλης των Λεόντων και με την αυλή του παλατιού.

Η Πύλη των Λεόντων ήταν η μόνη είσοδος στην ακρόπολη των Μυκηνών. Έτσι, η είσοδος προστατευόταν από ξύλινη θύρα καλυμμένη με μπρούντζο. Ο κεντρικός βράχος κάτω από τα λιοντάρια της πύλης, που ζυγίζει περισσότερο από 20 τόνους, απεικονίζει τις εκπληκτικές δυνατότητες της Μυκηναϊκής αρχιτεκτονικής. Σημάδια από τροχούς άρματος στο κατώφλι της εισόδου και η ύπαρξη σιταποθήκης δίπλα σε αυτήν μας δίνουν μια ιδέα της καθημερινής ζωής στην αρχαία ακρόπολη. Πάντως, οι οχυρώσεις των Μυκηνών αποδείχθηκαν τρωτές. Τα κεφάλια των λεόντων πιθανόν πάρθηκαν από εισβολείς που ήταν αποφασισμένοι να απομακρύνουν αυτά τα σύμβολα της Μυκηναϊκής δύναμης.

Ώρες λειτουργίας και τιμή εισιτηρίου