ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Η Περίοδος του Μεσοπολέμου
Επαναπατρισμός των Προσφύγων

Η άφιξη προσφύγων από τη Μικρά Ασία και Τα Βαλκάνια επέφερε δραματική αύξηση του πληθυσμού της Αθήνας που έφθασε τους 460.000 το 1928. Ο συνολικός πληθυσμός μαζί με τις γύρω περιοχές που περιελάμβαναν και τον Πειραιά ανήλθε στις 800.000 κατοίκους. Το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετώπιζε η ήδη αποδυναμωμένη χώρα ήταν ο επαναπατρισμός των προσφύγων, οι περισσότεροι από τους οποίους στεγάστηκαν σε κτήρια που ανεγέρθηκαν σε πολύ μικρό χρόνο στα προάστια της.

Οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης και η διεθνής βοήθεια οδήγησαν σε ένα μοναδικό (στην Ελλάδα) στεγαστικό πρόγραμμα που πραγματοποιήθηκε σε περιοχές που ήδη κατοικούνταν από πρόσφυγες, όπως η Νέα Ιωνία, ο Νέος Κόσμος, η Νέα σμύρνη, η Νίκαια και η Καισαριανή. Σε πολλές περιπτώσεις η πολιτική καινοτομία συνδυάστηκε αρμονικά με πρωτοποριακές αρχιτεκτονικές ιδέες σε συμφωνία με τον Ευρωπαϊκό μοντερνισμό.

Οι πρόσφυγες αναζωογόνησαν την οικονομία της πόλης. Η διαθεσιμότητα φθηνών εργατικών χεριών συνέβαλλε στη βιομηχανική ανάπτυξη, που άκμασε κατά την περίοδο του μεσοπολέμου. Οι κοινωνικές ανισότητες, πάντως, αυξήθηκαν με τον ίδιο ρυθμό την περίοδο εκείνη. Πολλοί προσφυγικοί οικισμοί, κυρίως σε υποβαθμισμένες περιοχές της πόλης, σημαδεύτηκαν από την ανέχεια και την περιθωριοποίηση.