|
|
|
|
|
Οι κατώτεροι θεοί
 |
Βορέας:
Ο Βορέας ήταν ο θεός με τα πορφυρά φτερά, θεός του βόρειου
ανέμου και του χειμώνα, του χιονιού και του πάγου. Ήταν
κάτω από τον έλεγχο του Αιόλου. Μετά το γάμο του με την
Ορειθυία έγινε προστάτης της Αθήνας. Αυτός ο ψυχρός και
σφοδρός θεός διέλυσε έναν περσικό στόλο που επιτιθόταν
στην πόλη. Ο αθάνατος αυτός είχε δύο πρόσωπα: ένα που κοιτούσε
μπροστά και ένα που κοιτούσε πίσω. |
 |
Εως:
Η Εω ήταν η θεά της αυγής. Ήταν η κόρη των Τιτάνων Θεία
και Υπερίων. Τα παιδιά της ήταν τα αστέρια και οι άνεμοι
του πρωινού: ο Ζέφυρος, ο Βορέας, ο Νότος και ο Εύρος.
Από την οικία της στο νησί της Αιαίας, στον ποταμό Ωκεανό,
ανέβαινε στον ουρανό κάθε πρωί μέσα σε ένα χρυσό άρμα που
ελκόταν από φτερωτά άλογα και διέλυε τη νυχτερινή καταχνιά
με τη ρόδινη χάρη της. Αγαπούσε τη νιότη και εκτιμούσε
ιδιαίτερα αυτούς που ασχολούνταν με το κυνήγι και τις πολεμικές
συρράξεις. Οι Ρωμαίοι την ονόμαζαν Aurora. |
 |
Άδης:
Ο Άδης ήταν ο βασιλιάς του κάτω κόσμου και θεός του μεταλλικού
πλούτου της γης. Κατά τη διαίρεση του κόσμου στους τρείς
γιούς του Κρόνου, κληρονόμησε τα σκοτεινά βασίλεια του
Ερέβου, ενώ τα αδέρφια του, Δίας και Ποσειδών, έλαβαν τον
ουρανό και τη θάλασσα αντίστοιχα. Οι Έλληνες είχαν πολλά
ονόματα για τον Άδη από φόβο να επικαλεστούν αυτό τον φοβερό
θεό καλώντας τον με το αληθινό του όνομα. Ο Άδης απεικονιζόταν
ως ένας θεός με σκούρο μούσι, που κρατούσε το μεγάλο κέρας
την αφθονίας ή ως ενθρονισμένο, που κρατούσε ένα σκήπτρο
με άκρη σε σχήμα αετού. |
 |
Ήβη:
Η Ήβη, γνωστή στους Ρωμαίους ως Juventas, ήταν η κόρη του
Δία και της Ήρας. Θεά της νεότητος, μπορούσε να ξανανιώσει
τους ηλικιωμένους. Γέμιζε τα ποτήρια των θεών μέχρις ότου
ο Γανυμίδης γίνει ο κομιστής των ποτηριών. Ο Ηρακλής έγινε
ο σύζυγός της μετά την ανακήρυξή του σε θεό και αυτή του
χάρισε δύο γιούς. |
 |
Εκάτη:
Η Εκάτη, η θεά της μαγικής τέχνης στον κάτω κόσμο, ήταν το
μοναδικό παιδί των Τιτάνων Πέρση και Αστερία. Από τους γονείς
της κληρονόμησε δυνάμεις πάνω στη γη, τη θάλασσα και τους
παραδείσους. Βοήθησε τη Δήμητρα προς αναζήτηση της Περσεφόνης
και μετά την επανένωσή τους έγινε διάκονος της Περσεφόνης
και σύντροφος του Άδη. Ήταν στενά συνδεδεμένη με τα Ελευσίνια
μυστήρια. Η Εκάτη συνήθως απεικονιζόταν σε σχέδια πάνω στα
βάζα κρατώντας δύο πυρσούς. Στην αγαλματολογία μερικές φορές
απεικονιζόταν σε τριπλή μορφή. Ήταν επίσης γνωστή ως Περσίς. |
 |
Ίρις:
Η Ίρις ήταν η φτερωτή θεά του ουράνιου τόξου και αγγελιαφόρος
των Ολύμπιων θεών.Απεικονιζόταν ως μία νεαρή γυναίκα με χρυσά
φτερά και ράβδο αγγελιαφόρου και/ή μία κανάτα στο χέρι της.
Οι αγρότες την τιμούσαν επειδή ανέβαζε το νερό από τις λίμνες
ή τα ποτάμια προς στους ουρανούς, το οποίο ύστερα μπορούσε
να πέσει για να ποτίσει τις καλλιέργειές τους. Επονομαζόμενη
επίσης και Θωμαντιάς, ήταν η αδερφή των Χαρπίων. |
|
 |
Οι
Μούσες:
Οι Μούσες ήταν οι νύμφες των πηγών του όρους Ελικώνα και του Παρνασσού.
Τα νερά αυτών των πηγών υπήρξαν πηγή καλλιτεχνικής έμπνευσης. Αυτές
οι νύμφες έγιναν οι προστάτιδες θεές της μουσικής, της ποίησης
και των άλλων καλών τεχνών. Οι Μούσες καλούνταν επίσης και Πιερίδες.
Οι καλλιτεχνικές τους συλλογές ήταν τα πρώτα “μουσεία”. Οι Μούσες
μαζί με τις περιοχές ενδιαφέροντός τους ήταν: |
Κλειώ |
Ιστορία |
Μελπωμένη |
Τραγωδία |
Θάλεια |
Κωμωδία |
Καλιόπη |
Ηρωική
ποίηση |
Ουρανία |
Αστρονομία |
Ευτέρπη |
Μουσική |
Πολυύμνια |
Τραγούδι
και Ορατόριο |
Ερατώ |
Ερωτικά
τραγούδια |
Τερψιχόρη |
Χορός |
|
Νίκη:
Η Νίκη, που κουβαλούσε ένα στεφάνι για να βραβεύσει το νικητή σε
μία μάχη ή διαγωνισμο, ήταν η θεά της νίκης. Τα φτερά επέτρεπαν
σε αυτή τη, γεμάτη νεότητα, θεά να πετά κάτω στη γη για να οδηγεί
τη νικηφόρα πλευρά. Η πιο διάσημη εικόνα της είναι ένα άγαλμα στο
Λούβρο. Ήταν επίσης γνωστή και ως Βικτώρια. Ήταν στο πλευρό του
Δία κατά τη διάρκεια του Τιτανίου Πολέμου και έγινε η μόνιμη σύντροφός
του. |
|
Περσεφόνη:
Κατά τη νεότητά της, η Περσεφόνη ήταν κρυμμένη μακριά από τους
θεούς από τη μητέρα της, Δήμητρα, αλλά ο Δίας βρήκε το κρυσφήγετό
της και την αποπλάνησε με τη μορφή ερπετού. Ο Δίας την έταξε έπειτα
στον Άδη ως νύφη του και έτσι ο καταχθόνιος θεός την απήγαγε στους
κάμπους της Σικελίας και τη μετέφερε στα σκοτεινά του βασίλεια.
Η μητέρα της, η Δήμητρα, ήταν απελπισμένη εξαιτίας της εξαφάνισής της και έψαξε
τον κόσμο για την άφαντη κόρη της με την Εκάτη στο πλευρό της. Όταν ανακάλυψε
την τοποθεσία που βρισκόταν και έμαθε για τη συμμετοχή του Δία στην απαγωγή της,
η θεά οργισμένη αρνήθηκε να αφήσει τις σοδειές να μεγαλώσουν , εως ότου η κόρη
της επιστρεφόταν σε αυτή. Ο Δίας συναίνεσε, αλλά αφού η Περσεφόνη είχε ήδη γευτεί
το φαγητό του Άδη – μία χούφτα σπόρους ροδιού – ήταν υποχρεωμένη να περνά μέρος
του χρόνου, τον χειμώνα, με τον σύζυγό της στον κάτω κόσμο. |
|
Θέμις:
Η Θέμις ήταν η σοφή και ειλικρινής κόρη του Ουρανού και της Γαίας.
Ήταν η υπέυθυνη θεά για την τήρηση των δικαιωμάτων στις ανθρώπινες
υποθέσεις. Οι κλίμακες στο αριστερό της χέρι αντιπροσώπευαν τη
δικαιοσύνη. Το ξίφος και η αλυσίδα στο αριστερό της χέρι ήταν σύμβολα
αυστηρά εφαρμοζόμενης δικαιοσύνης. Ακόμα και ο Δίας εμπιστευόταν
τη συμβουλή της Θέμιδος. Η Θέμις ήταν η θεά που προέδρευε στα φαγοπότια
των θεών στον Όλυμπο. Ήταν επίσης γνωστή και ως Ουρανία. |
|
Ζέφυρος:
Ο Ζέφυρος, ο δυτικός άνεμος, είναι μία ευγενική και φιλάγαθη δύναμη
που φέρνει τον ήπιο και υγρό ανοιξιλατικο καιρό. Η μητέρα του είναι
η Εως και η σύζυγός του είναι η Ίρις, θεά του ουρανίου τόξου. Ερωτεύτηκε
την Υακίνθη. Όταν ο Απόλλωνας τη δίκασε, ο Ζέφυρος αναζήτησε εκδίκηση.
Ο Ζέφυρος εξέτρεψε τον δίσκο που πέταξε ο Απόλλωνας, ώστε να χτυπήσει
και να σκοτώσει την Υακίνθη. Ο Ζέφυρος ήταν ο νικητής μίας μονομαχίας
με τον Βορεα για την στοργή της Χλωρίδος. |
|
