Οι Ολύμπιοι

Οι διοικούντες θεοί του Ελληνικού Πάνθεου ήταν οι δώδεκα Ολύμπιοι: Δίας, Ήρα, Ποσειδώνας, Δήμητρα, Αθηνά, Ήφαιστος, Άρης, Αφροδίτη, Απόλλωνας, Άρτεμις, Ερμής και Διόνυσος.

Αυτοί οι δώδεκα θεοί απαιτούσαν λατρεία από όλους τους πιστούς. Όσοι αποτύγχαναν να τιμήσουν οποιονδήποτε από τους Δώδεκα με θυσίες και σπονδές τιμωρούνταν δεόντως. Η Άρτεμις, η Αφροδίτη και ο Διόνυσος, οι θεοί με τα λιγότερα προνόμια (σφαίρες δύναμης), ήταν ένθερμοι υποστηρικτές της παραπάνω απαίτησης.

Οι δώδεκα θεοί ήλεγχαν όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης ζωής. Τα προνόμιά τους περιλάμβαναν μεταξύ άλλων:

Οι πολυάριθμοι άλλοι Θεοί και Δαίμονες του Πάνθεου συμπεριελήφθησαν μεταξύ των σφαιρών ενός ή περισσότερων Ολύμπιων.

Οι Δώδεκα Ολύμπιοι

	Δίας: Ο Δίας ήταν ο μεγαλύτερος των θεών. Εμφανίστηκε μετά τον Ουρανό και τον Κρόνο. Ο Δίας ήταν ο αρχηγός της γης και των ουρανών. Η οικία του βρισκόταν στην κορυφή του όρους του Ολύμπου ή στον ουρανό. Ο περήφανος αετός ήταν αφιερωμένος σε αυτόν, όπως ήταν άλλωστε και τα συννεφοσκέπαστα βουνά. Αν και ο Δίας ήταν ο αρχηγός και προστάτης του κόσμου, είχε πολλές ανθρώπινες αδυναμίες. Μπορούσε να ζηλέψει και ήταν περιβόητος γυναικάς, του οποίου οι γυναίκες περιλάμβαναν τη Μέτι, τη Θέμι και την Ήρα. Στους Ρωμαίους ήταν γνωστός ως Jupiter.
	Ήρα: Η Ήρα ήταν η θεά της θύελλας, εξαιτίας της πολυτάραχης σχέσης που είχε με τον σύζυγό της, Δία. Είχε γυναικείες αρετές γονιμότητας συνδυασμένες με την αστάθεια του χαρακτήρα της. Τιμόταν ως βασίλισσα των θεών και τιμωρούσε την ανήθικη συμπεριφορά των θνητών – ειδικά των ερωμένων του Δία. Γι’αυτό τον λόγο, ήταν η θεά του γάμου. Οι Ρωμαίοι την αποκαλούσαν Juno.
	Ποσειδώνας: Ο Ποσειδώνας, ο θεός των θαλασσών, ήταν επίσης συνδεδεμένος με το νερό σε άλλες μορφές, όπως τα σύννεφα, που ήταν αναγκαία για τη γεωργία. Μπορούσε να δημιουργήσει πηγές , αλλά μπορούσε επίσης να προκαλέσει πλημμύρες και πελώρια κύματα, όταν εξαγριωνόταν. Οι Ρωμαίοι τον αποκαλούσαν Neptune.
	Δήμητρα: Η Δήμητρα ήταν η θεά της γης, η οποία επέβλεπε την ανάπτυξη των σιτηρών και των δημητριακών. Ενώ έψαχνε για την κόρη της, που είχε απαχθεί από τον Άδη, δίδαξε στους οικοδεσπότες της την τέχνη της γεωργίας. Ήταν γνωστή στους Ρωμαίους με το όνομα Ceres.
	Αθηνά: Η Αθηνά γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία, του πατέρα της, φορώντας πανοπλία. Υπήρχαν δύο πλευρές του χαρακτήρα της. Μπορούσε να είναι επιβλητική και απαίσια, αλλά και ευγενική και αγνή. Ήταν μία παρθένα θεά, αγνά αφιερωμένη στη σοφία και στην καλλιτεχνική ομορφιά. Εκτός από το να διδάσκει στους άνδρες την τέχνη του πολέμου, της καταλογίζεται επίσης η επινόηση της πλεκτικής τέχνης, της υφαντικής και της φλογέρας. Οι Ρωμαίοι της είχαν δώσει την ονομασία Minerva.
	Ήφαιστος: Ο Ήφαιστος ήταν ο σιδηρουργός των θεών. Προσωποποιεί τη φωτιά στη γή, που βγαίνει από τα ηφαίστεια. Απεικονίζεται σα να είναι παραμορφωμένος. Γιος του Δία και της Ήρας, μερικές φορές βρέθηκε στη μέση των μεταξύ τους μαχών. Στους Ρωμαίου ήταν γνωστός ως Vulcan
	Άρης: Ο Άρης, ο θεός του πολέμου, πιστευόταν ότι απολάμβανε τη σφαγή και το μακελειό. Γιός του Δία και της Ήρας, ήταν ο θεός των θυέλλων, ειδικά των τυφώνων. Το σκυλί και το όρνεο είναι τα ζωικά σύμβολά του. Οι Ρωμαίοι, που τον είχαν σε υψηλότερη βαθμίδα από τους Έλληνες, τον αποκαλούσαν Mars.
	Απόλλωνας: Ο Απόλλωνας είναι ο θεός του ήλιου, αλλά και ο θεός της μουσικής και των τραγουδιών που ακούγονται όταν το φως θριαμβέυει έναντι του φωτός. Συσχετίζεται με τη νεότητα και τη δύναμη. Η φυσική πλευρά του Απόλλωνα είναι επίσης γνωστή ως Ήλιος ή Υπέριον.
	Άρτεμις: Η Άρτεμις ήταν παρθένα θεά της γονιμότητας. Ήταν επίσης η προστάτιδα των κοπαδιών των προβάτων και θεά του κυνηγιού και του δάσους. Όταν ο Ακτέων την είδε να παίρνει το μπάνιο της, αυτή τον μεταμόρφωσε σε ελάφι. Σκότωσε τον Ωρίωνα, ο οποίος επιχείρησε να παραβιάσει την παρθενία της. Ήταν ταυτόσημη με το φεγγάρι και ο Απόλλωνας ήταν ο δίδυμος αδελφός της. Οι Ρωμαίοι της είχαν δώσει το όνομα Diana.
	Ερμής: Ο Ερμής είναι ο προστάτης-θεός των εμπόρων και του εμπορίου, αλλά επίσης και των κλεφτών και των αχρείων. Του καταλογίζονται μεγάλες ικανότητες ρητορικής. Η δουλειά του ήταν να είναι ο αγγελιαφόρος των θεών, ειδικά του Δία. Οι Ρωμαίοι τον ήξεραν ως Mercury.
	Διόνυσος: Ο Διόνυσος, ή Βάκχος, ήταν ο θεός του κρασιού και του θεάτρου. Συσχετίζεται με χαρμόσυνες γιορτές. Ο πατέρας του, Δίας, τον αναγέννησε όταν η Ήρα, από ζήλεια, σκότωσε τη μητέρα του, Σεμέλη, πριν γεννηθεί ο Διόνυσος. Ως ενήλικος, ο Διόνυσος ταξίδεψε στον κόσμο διδάσκοντας τους άνδρες πώς να φριντίζουν τους αμπελώνες.
	Αφροδίτη: Η Αφροδίτη είναι η θεά της αγάπης. Είναι η προστάτιδα θεά των ιερόδουλων. Κάποιες εικασίες αναγνωρίζουν τον Δία και τη Διόνη ως τους γονείς της, ενώ κάποιοι άλλοι λένε ότι είναι η κόρη του Ουρανού, γεννημένη από τον αφρό της θάλασσας. Μετά από την άρνησή της να παντρευτεί τον Δία, πιέστηκε να παντρευτεί τον Ήφαιστο, ο οποίος ήταν κουτσός και μη ελκυστικός. Λογομάχησε με την Περσεφόνη για την κηδαιμονία του όμορφου Άδωνη. Αργότερα ο Άδωνης σκοτώθηκε σε κυνηγετικό ατύχημα από τον Ήφαιστο ή τον Άρη (τον ερωμένο της Αφροδίτης), που τον μπέρδεψαν με αγριογούρουνο. Ο γιός της Αφροδίτης, ο Έρως, είναι επίσης γνωστός και ως Cupid. Οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν την Αφροδίτη Venus
	Ένας άλλος εκ των σημαντικότερων θεών, ο Άδης, συχνά συμπεριλαμβανόταν λανθασμένα ανάμεσα στους Ολύμπιους θεούς. Ως διοικητής των νεκρών, δεν είχε λόγο για τις ζωές των ζωντανών και δε λατρευόταν συχνά. Αντιθέτως, ήταν η Δήμητρα (μαζί με την κόρη της, Περσεφόνη) και ο Διόνυσος, που λατρεύονταν μέσα από τα μυστήριά τους ως οι θεοί της μεταθανάτιας ζωής.