Athens Info Guide
 
ΑγγλικάΕλληνικάΦλαμανδικάΟλλανδικά
  Τουριστικός Πληροφοριακός Οδηγός Αθηνών, Ελλάς

Ολυμπιακοί Αγώνες



Ολυμπιακοί Αγώνες



Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων

Η καταγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων συσχετίζεται με πολλούς μύθους παρμένους από αρχαίες πηγές, αλλά όσον αφορά την ιστορική εκδοχή, ο εμπνευστής των αγώνων φαίνεται να είναι ο Οξύλος, του οποίου ο απόγονος, Ίφιτος, αναγέννησε τους αγώνες.

ΟλυμπίαΣύμφωνα με την παράδοση, οι Ολυμπιακοί Αγώνες ξεκίνησαν το 776 π.Χ. όταν ο Ίφιτος σύναψε συνθήκη με τον Λυκούργο, τον βασιλιά και διάσημο νομοθέτη της Σπάρτης, καθώς και με τον Κλεισθένη, τον βασιλιά της Πίσσας. Το κείμενο της συνθήκες γραφτηκε πάνω σε έναν δίσκο που φυλασσόταν στο Ηραίον. Σε αυτή τη συνθήκη, που αποτέλεσε αποφασιστικό γεγονός για τη μετέπειτα ανάδειξη του Ηραίου σε Πανελλήνιο κέντρο, συμφωνήθηκε η “Ιερή Ανακωχή”, δηλαδή η κατάπαυση του πυρός σε όλο τον Ελληνικό κόσμο κατά τη διάρκεια της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ως έπαθλο των νικητών διδόταν ο κότινος, που ήταν ένα στεφάνι φτιαγμένο από κλαδιά αγριελιάς που μεγάλωνε δίπλα στο οπισθόδωμα (opisthodomus) του Ναού του Δία στην ιερή “Άλτις”. Το έπαθλο αυτό θεσπίστηκε κατόπιν εντολής του Μαντείου των Δελφών.


Ολυμπιακά Συμβάντα

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες απαρτίζονταν συνολικά από 10 αγωνίσματα: τρέξιμο, πένταθλο, άλμα, δισκοβολία, ακοντισμό, πάλη, πυγμαχία, “παγκράτιον”, αρματοδρομίες και ιπποδρομίες. Όλοι οι Έλληνες που ήταν ελεύθεροι πολίτες και δεν είχαν διαπράξει φόνο ή ιεροσυλία(heresy) είχαν το δικαίωμα να συμμετάσχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι γυναίκες δεν επιτρεπόταν να πάρουν μέρος, εκτός και αν ήταν ιδιοκτήτες αλόγων, απαγορευόταν όμως αυστηρά να παρακολουθήσουν τους Αγώνες.

Οι αθλητές παρουσιάζονταν ένα μήνα πριν αρχίσουν οι Αγώνες στην “Ελίν” (ον. Η Ελίς), δηλαδή την πόλη που τους φιλoξενούσε, αλλά η οργάνωση και η επίβλεψη της τήρησης των κανόνων ανατιθόταν στους Ελλανοδίκες (Ελλανόδικος Επιτροπή), που επιλέγονταν μέσω κλήρου ανάμεσα στους πολίτες της Ελύος. Δύο ημέρες μετά την έναρξη των αγώνων η πομπή των αθλητών ξεκινούσε από την Ελίν για να καταλήξει στην Ολυμπία όπου την υποδέχονταν τα πλήθη των θεατών που είχαν έρθει για να παρακολουθήσουν τους Αγώνες. Οι τελετές άρχιζαν με τον επίσημο όρκο που απαγγελόταν από τους αθλητές στο Βωμό του Ορκίου Διός, στο Βουλευτήριον, όπου ορκίζονταν ότι θα διαγωνιστούν τίμια και ότι θα σεβαστούν τους κανόνες.

Οι νικητές τιμούνταν δεόντως κατά την επιστροφή τους στις πόλεις τους. Οι συμπατριώτες τους γκρέμιζαν μέρος των τειχών για να εισέλθουν οι νικητές. Τους δίνονταν, επίσης, σημαντικά προνόμια και υψηλόβαθμα αξιώματα. Αρχή της σελίδας


Το πρόγραμμα της Ολυμπίας

Οι Αγώνες διεξάγονταν το καλοκαίρι και οργανώνονταν έτσι ώστε η Πανσέληνος να φωτίζει τους εορτασμούς κατά την Τρίτη νύχτα.

Το πρόγραμμα της Ολυμπίας
Ημέρα 1η
Πρωί
Όρκος
Διαγωνισμοί αγγελιαφόρων και σαλπιγκτών.
Διαγωνισμοί τρεξίματος, πάλης και πυγμαχίας για νέους.
Προσευχές και θυσίες στην Άλτι, σύσκεψη από τους μάντεις.
Απόγευμα
Εκφώνηση λόγου από φιλόσοφους, ποιητές και ιστορικούς.
Γύρος της Άλτιδος.
Ημέρα 2η
Πρωί
Πομπή στον ιππόδρομο από τους διαγωνιζόμενους στα ιππικά αθλήματα.
Αρματοδρομίες και ιπποδρομίες.
Απόγευμα
Πένταθλο
Βράδυ
Νεκρώσιμες τελετουργίες προς τιμή των Πελόπων.
Πομπή των θυμάτων γύρω από την Άλτι.
Ωδή των νικηφόρων ύμνων.
Ημέρα 3η
Πρωί
Πομπή των ελλανοδίκων, των αντιπροσώπων, των διαγωνιζόμενων και των, προς θυσία, ζώων στον Μεγάλο Βωμό.
Απόγευμα
Αγώνες τρεξίματος.
Βράδυ
Δημόσιο δείπνο στο Πρυτανείο, τιμώντας τον Δία.
Ημέρα 4η
Πρωί
Αγώνες πάλης.
Μεσημέρι (12:00)
Αγώνες πυγμαχίας και παγκρατίου (μάχη χωρίς όπλα, όπου όλα επιτρέπονταν).
Απόγευμα
Οπλιτόδρομος (αγώνες τρεξίματος, όπου οι αθλητές έτρεχαν γυμνοί, εκτός από τους οπλίτες, οι οποίοι φορούσαν ασπίδα, περικνημίδες και κράνος).
Ημέρα 5η
Όλη μέρα
Πομπή των επισκεπτών προς το Ναό του Δία, για τη στέψη από τους διαιτητές (ελλανοδίκες) με γιρλάντες αγριελιάς (κότινοι). Ημέρα φαγοποτιού και αγαλλίασης.

Μέχρι το 632 π.Χ. οι Αγώνες διαρκούσαν 1 εως 3 ημέρες, ανώ από τον 5ο αιώνα και έπειτα η διάρκειά τους επεκτάθηκε στις 5 ημέρες. Αυτό άλλαξε και πάλι κατά την αλλαγή της χιλιετίας και επεκτάθηκε ακόμα ερισσότερο, στις 7 ημέρες. Οι απόψεις πάντως διίστανται όσον αφορά το πρόγραμμα. Τα προγράμματα έγιναν γνωστά χάρη σε αποαπάσματα του Φιλόστρατου, του Παυσανία, του Πλούταρχου και του Λουκιανού. Αρχή της σελίδας


Η ολυμπιακή φλόγα

Η ολυμπιακή φλόγαΗ Ολυμπιακή φλόγα είναι σύμβολο των Ολυμπιακών Αγώνων. Αποτελώντας ανάμνηση της κλοπής της φωτιάς του θεού Δία από το Προμηθέα, η καταγωγή της οποίας βρίσκεται στην αρχαία Ελλάδα, οπότε και μια ιερή φλόγα αναβόταν από τις ακτίνες του ηλίου στην Ολυμπία και κρατούταν αναμμένη καθ’όλη τη διάρκεια των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων.

Η φλόγα αντιπροσώπευε την “προσπάθεια για τη νίκη”. Πρωτοεισήχθη στους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1928 στο Άμστερνταμ. Από τότε η φλόγα συμβολίζει “το φώς του πνεύματος, τη γνώση και τη ζωή”.

Η λαμπαδηδρομία ξεκίνησε στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες και επανεμφανίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936. Αρχικά, ο δάδα αναβόταν στην Ολυμπία και έπειτα μεταφερόταν στην πόλη που θα φιλοξενούσε τους Αγώνες (λαμπαδηδρομία). Ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος μεταφέρει τη δάδα μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο κατά τη διάρκεια της τελετής έναρξης. Έπειτα η Ολυμπιακή φλόγα ανάβεται με τη βοήθεια της δάδας και παραμένει αναμμένη εως ότου σβηστεί κατά την τελετή λήξης. Η λαμπαδηδρομία συμβολίζει το πέρασμα των Ολυμπιακών παραδόσεων από τη μία γενιά στην επόμενη. Αρχή της σελίδας


Παρακμή των Ολυμπιακών Αγώνων

Τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στο πέρας των αιώνων στον Ελληνικό χώρο επηρέασαν ακόμα και τα αθλητικά ιδεώδη των Ολυμπιακών Αγώνων οδηγώντας στη σταδιακή πτώση των ηθικών αξιών που έγινε ιδιαίτερα αισθητή έπειτα από το 146 μ.Χ. όταν το μεγαλύτερο μέρος του Ελληνικού χώρου περιήλθε υπό την κυριαρχία των Ρωμαίων και οι κάτοικοι έχασαν την αυτονομία τους.

Ο θεσμός των Ολυμπιακών Αγώναν άντεξε για συνολικά δώδεκα συνεχείς αιώνες και τελικά καταργήθηκε το 393 μ.Χ. (293η Ολυμπιάδα) με διαταγή του Θεοδοσίου του 1ου όταν απαγορεύτηκε κάθε μορφή ειδωλολατρικών δοξασιών και, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Θεοδοσίου του 2ου, ακολούθησε η καταστροφή των Αλτίων μνημείων (427 μ.Χ.).

Η εθνική, φυλετική και πνευματική ενότητα των Ελλήνων αναδείχθηκε χάρη στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι Αγώνες συνδύαζαν το βαθύ θρησκευτικό πνεύμα με το ένδοξο παρελθόν των Ελλήνων και επιπλέον συνέδεαν σώμα, μυαλό και πνεύμα σύμφωνα με τις φιλοσοφικές αξίες. Τέλος, αναδείκνυαν τόσο τους αθλητές όσο και τις ίδιες τις πόλεις από τις οποίες προέρχονταν μέσα σε ένα κλίμα δημοκρατικό. Αρχή της σελίδας


Βαρώνου Πιέρ Ντε ΚουμπερτένΑναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων

Οι προσπάθεις για την αναγέννηση των Ολυμπιακών Αγώνων έφτασαν στο αποκορύφωμά τους στα τέλη του 19ου αιώνα με την πολύτιμη συμβολή του Γάλλου Βαρώνου Πιέρ Ντε Κουμπερτέν (Pierre De Coubertin) και του Έλληνα Δημητρίου Βικέλλα. Οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες διεξήχθησαν στην Αθήνα το 1896, μέσα σε δοξαστικό κλίμα, στο Παναθηναϊκό στάδιο. Η Διεθνής Ολυμπιακή Ακαδημία έχει τη βάση της στην Ολυμπία.

Στην Ολυμπία βρίσκεται επίσης ο βωμός της Ολυμπιακης φλόγας, που μεταφέρεται κάθε τέσσερα χρόνια στην πόλη που φιλοξενεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το άναμμα της φλόγας γίνεται στω βωμό του Ναού της Ήρας και επιτυγχάνεται μέσω της σύγκλισης των ηλιακών ακτινών σε ένα μεταλλικό ανακλαστήρα. Αυτή η διαδικασία είναι μέρος μιας τελετουργίας που περιλαμβάνει την προσευχή και τον ύμνο προς τον θεό Απόλλωνα. Έπειτα η πρωθιέρεια μπαίνει στο στάδιο κρατώντας την, αναμμένη πλέον, δάδα την οποία παραδίδει στον πρώτο λαμπαδηδρόμο για να αρχίσει το ταξίδι της στα πέρατα της Γης.


Η Ολυμπιακή φλόγα κατά τη σύγχρονη εποχή

Η Ολυμπιακή φλόγα κατά τη σύγχρονη εποχήΗ Ολυμπιακή φλόγα σήμερα ανάβεται αρκετούς μήνες πριν από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στην τοποθεσία διεξαγωγής των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων στην Ολυμπία. Έντεκα ιέρειες, που απαρτίζονται από ηθοποιούς, ανάβουν τη φωτιά τοποθετώντας τη δάδα σε κοίλο παραβολικό καθρέπτη που συγκεντρώνει τις ακτίνες του ηλίου.

Η Ολυμπιακή φλόγα στο Ολυμπιακό στάδιο της Αθήνας Αθήνα 2004Η δάδα ύστερα μεταφέρεται στην πόλη που θα φιλοξενήσει τους επερχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες με τη μορφή λαμπαδηδρομίας. Αν και παραδοσιακά η φλόγα μεταφέρεται με τα πόδια, έχουν χρησιμοποιηθεί και άλλοι τρόποι μεταφοράς. Λαμπαδηδρόμοι έχουν διατελέσει αθλητές και σημαντικές προσωπικότητες, αλλά και πολλοί ανώνυμοι.

Η Ολυμπιακή λαμπαδηδρομία ολοκληρώνεται την ημέρα της τελετής έναρξης στο κύριο στάδιο διεξαγωγής των Αγώνων. Ο τελικός λαμπαδηδρόμος συνήθως κρατείται μυστικός μέχρι την τελευταία στιγμή και είναι συνήθως αθλητική προσωπικότητα της διοργανώτριας χώρας. Ο τελικός κομιστής της φλόγας τρέχει προς τον λέβητα, που είναι συνήθως τοποθετημένος στην κορυφή σειράς σκαλιών, και έπειτα χρησιμοποιεί τη δάδα για να ανάψει τη φωτιά μέσα στο στάδιο.

Είναι μεγάλη τιμή το να κληθεί κάποιος να ανάψει την Ολυμπιακή φλόγα. Αφότου αναφθεί, η φλόγα συνεχίζει να καίει καθ’όλη τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων και σβήνεται κατά την τελετή λήξης τους. Αρχή της σελίδας


Ο Ολυμπιακός όρκος

Ο Ολυμπιακός όρκος απαγγέλεται από έναν αθλητή και έναν κριτή κατά την ναρκτήρια τελετή των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο αθλητής, μέλος ομάδας της διοργανώτριας χώρας, κρατά μια γωνία της Ολυμπιακής σημαίας ενώ απαγγέλει τον όρκο:

"Στο όνομα όλων των αθλητών, υπόσχομαι να πάρω μέρος σ’ αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες, σεβόμενος τους κανονισμούς που τους διέπουν, συμμετέχοντας στους αγώνες χωρίς τη χρήση πρόσθετων ουσιών και ναρκωτικών, σύμφωνα με το αληθινό πνεύμα της ευγενούς άμιλλας για τη δόξα του αθλητισμού και την τιμή των ομάδων μας".

Ο κριτής, ου κατάγεται επίσης από τη διοργανώτρια χώρα, κάνει το ίδιο, αλλά απαγγέλοντας έναν διαφοροποιημένο όρκο:

“Στο όνομα όλων των κριτών και επισήμων, υπόσχομαι ότι θα διευθύνουμε σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες με πλήρη αμεροληψία, σεβόμενοι και μένοντας πιστοί στους Κανόνες που τους διέπουν, στο πλαίσιο του αληθινού φίλαθλου πνεύματος.”

Ο Ολυμπιακός όρκος, γραμμένος από τον Βαρώνο Pierre de Coubertin, τον εμπνευστή των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, απαγγέλθηκε για πρώτη φορά από έναν αθλητή στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες το 1920 σην Αμβέρσα. Ο πρώτος όρκος κριτή απαγγέλθηκε στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972. Το κείμενο του όρκου έχει υποστεί μικρές αλλαγές από τότε. Ο όρκος που απαγγέλθηκς από τον Victor Boin το 1920 ήταν:

“Ορκιζόμαστε ότι θα πάρουμε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες σε πνεύμα ιπποτισμού. Για την τιμή της χώρας μας και για τη δόξα του αθλητισμού.”

Αργότερα ο όρος “όρκος” αντικαταστάθηκε με τον όρο “υπόσχεση” και ο όρος “χώρα” με τον όρο ”ομάδα”. Η φράση σχετικά με τη χρήση ουσιών προστέθηκε το 2000 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σύδνεϋ. Αρχή της σελίδας


Η Ολυμπιακή ΣημαίαΗ Ολυμπιακή Σημαία

Ο Βαρώνος de Coubertin σχεδίασε την Ολυμπιακή σημαία το 1913-14. Απεικονίζει πέντε αλληλεμπλεκόμενους δακτυλίους (μπλέ, κίτρινος, μαύρος, πράσινος και κόκκινος) σε λευκό φόντο. Τα χρώματα των δακτυλίων βασίζονταν στο γεγονός ότι τουλάχιστον ένα από αυτά υπάρχει στη σημαία κάθε συμμετέχουσας χώρας. Οι πέντε αλληλεμπλεκόμενοι κύκλοι αντιπροσωπεύουν των πέντε ηπείρων και τη συνάντηση των αθλητών του κόσμου στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Η Ολυμπιακή Σημαία χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1920 κατά την 7η Ολυμπιάδα στην Αμβέρσα του Βελγίου. Μεταφέρεται με τη συνοδεία πομπής κατά την εναρκτήρια τελετή κάθε Ολυμπιάδας. Στο τέλος των Αγώνων, η Ολυμπιακή Σημαία αρουσιάζεται στη διοργανώτρια πόλη των επόμενων Ολυμπιακών Αγώνων από την τωρινή πόλη διεξαγωγής των Αγώνων. Αρχή της σελίδας


Ολυμπιακός Ύμνος

Ο Έλληνας εθνικός ποιητής, Κωστής Παλαμάς, συνέθεσε το ποίημα “Αρχαίο πνεύμα αθάνατο”, το οποίο μελλοποίησε ο Σπύρος Σαμαράς για την πρώτη ολυμπιάδα, όπου τραγουδήθηκε ως ο επίσημος Ολυμπιακός Ύμνος κατά την εναρκτήρια τελετή. Στις μετέπειτα Ολυμπιάδες τραγουδήθηκαν άλλοι ύμνοι. Πάντως, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή ομόφωνα ενέκρινε την υιοθέτηση του έργου των Σαμαρά-Παλαμά ως τον επίσημο Ολυμπιακό Ύμνο, το 1958. Όταν η Ολυμπιακή Σημαία υψώνεται κατά την τελετή έναρξης, αξούγεται ο Ολυμπιακός Ύμνος, όπως άλλωστε και στην τελετή λήξης, κατά την υποστολή της Ολυμπιακής Σημαίας.

Αρχαίο Πνεύμ' αθάνατον, αγνέ πατέρα
του ωραίου, του μεγάλου και τ' αληθινού,
κατέβα, φανερώσου κι άστραψ' εδώ πέρα
στη δόξα της δικής σου γης και τ' ουρανού.
Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι,
στων ευγενών Αγώνων λάμψε την ορμή,
και με τ' αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι
και σιδερένιο πλάσε κι άξιο το κορμί.
και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου.
Αρχαίο Πνεύμ' αθάνατο, κάθε λαός.

Ακούστε τον Ολυμπιακό Ύμνο

    


Αθήνα 2004Το Ολυμπιακό σύνθημα

A friend of Baron Pierre de Coubertin, Father Henri Martin Didon of the Dominican order, was principal of the Arcueil College, near Paris. An energetic teacher, he used the discipline of sport as a powerful educational tool. =

Ένας φίλος του Βαρώνου Pierre de Coubertin, ο ιερέας Henri Martin Didon της Δομινικανής αρχής, διατελούσε ως διευθυντής του Κολλεγίου Arcueil κοντά στο Παρίσι. Όντας ένας ενεργητικός καθηγητής, χρησιμοποιούσε την πειθαρχία του αθλητισμού ως ένα ισχυρό εκπαιδευτικό εργαλείο.

One day, following an inter-schools athletics meeting, he ended his speech with fine oratorical vigor, quoting the three words "Citius, Altius, Fortius" (faster, higher, stronger). Struck by the phrase, Baron de Coubertin made it the Olympic motto, pointing out that "Athletes need 'freedom of excess'. That is why we gave them this motto … a motto for people who dare to try to break records.". =

Κάποια ημέρα, συμμετέχοντας σε ένα μια ενδοσχολική αθλητική διοργάνωση. Τέλειωσε την ομιλία του με τρόπο ρητορικό, προφέροντας τις λατινικές λέξεις "Citius, Altius, Fortius" (γρηγορότερα, ψηλότερα, δυνατότερα). Εντυπωσιασμένος από αυτή τη φράση, ο Βαρώνος de Coubertin την έκανε σύνθημα των Ολυμπιακών Αγώνων, τονίζοντας ότι “οι αθλητές χρειάζονται ‘ελευθερία για την υπέρβαση‘. Αυτός είναι και ο λόγος που τους απευθυνουμε αυτά τα λόγια...λόγια για ανθρώπους που τολμούν να προσπαθήσουν για να σπάσουν τα ρεκόρ”.

Η φράση "Citius, Altius, Fortius" αποτελεί το Ολυμπιακό σύνθημα από τότε.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι η διεθνής αρένα που παρακολουθείται από εκατομμύρια ανθρώπους και όπου το πνεύμα, το μυαλό και το σώμα των αθλητών πασχίζουν να διαπρέψουν και να πετύχουν υψηλότερα στάνταρ από τα ήδη υπάρχοντα, καθώς και να ενσαρκώσουν το Ολυμπιακό σύνθημα. Αρχή της σελίδας


Η Ολυμπιακή ιδεολογία

Ο Pierre de Coubertin συνέλαβε την ιδέα για την παρακάτω φράση από ένα λόγο που εκφώνησε ο Επίσκοπος Ethelbert Talbot κατά τη διάρκεια μίας τελετής απονομής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1908. Η Ολυμπιακή ιδεολογία αναφέρει ότι:

“Το σημαντικότερο πράγμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν είναι η νίκη αλλά η συμμετοχή, όπως και το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή δεν είναι ο θρίαμβος, αλλά ο αγώνας. Ο ουσιώδης σκοπός δεν είναι η κατάκτηση, αλλά η σκληρή μάχη.”

Η ιδεολογία και το σύνθημα των Ολυμπιακών Αγώνων έχουν σκοπό να κεντρίσουν τους αθλητές ώστε να αγκαλιάσουν το Ολυμπιακό πνεύμα και να αγωνιστούν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους.

Ολυμπιακοί Αγώνες
Πηγή: ΔΟΕ

Πίσω

 
  ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
    Ιστορία των Ολυμπιακών
    Αγώνων
    Ολυμπιακά Συμβάντα
    Το πρόγραμμα της Ολυμπίας
    Η Ολυμπιακή φλόγα
    Παρακμή των Ολυμπιακών
    Αγώνων
    Αναβίωση των Ολυμπιακών
    Αγώνων
    Η Ολυμπιακή φλόγα στη
    σύγχρονη εποχή
    Ο Ολυμπιακός όρκος
    Η Ολυμπιακή σημαία
    Ολυμπιακός Ύμνος
    Το Ολυμπιακό σύνθημα
    Η Ολυμπιακή ιδεολογία
  ΤΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
  ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ
  ΕΠΙΤΡΟΠΗ (ΔΟΕ)
  ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ
  ΕΠΙΤΡΟΠΗ (ΕΟΕ)
  ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ
  ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΤΟΡΙΝΟ 2006
  ΘΕΡΙΝΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ Neo
  ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΠΕΚΙΝΟΥ 2008
  ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ
  ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΒΑΝΚΟΥΒΕΡ 2010
  ΘΕΡΙΝΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ
  ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ 2012
  ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΕΜΒΛΗΜΑΤΑ
  ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ
  ΟΛΥΜΠΙΑΚΕΣ ΜΑΣΚΟΤ Neo
  ΟΛΥΜΠΙΑΚΕΣ ΔΑΔΕΣ
  ΟΛΥΜΠΙΑΚΕΣ ΑΦΙΣΕΣ
  ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΝΑ
  ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΡΙΑ ΠΟΛΗ

Add to Favit Add to Digg Add to Del.icio.us Add to Simpy Add to StumbleUpon Add to Netscape Add to Furl Add to Yahoo Add to Google Add to Blogmarks Add to Ma.Gnolia Add to Netvouz



 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


Υπολογιστής συναλλάγματος

 

 

 

 

 

 

 

 

  www.athensinfoguide.com   © 2004-2009 - Athens Info Guide - Κατοχυρομένα δικαιώματα – Αποποίηση ευθυνών