Το Ερέχθειο

Το Ερέχθειο είναι ένα από τα πιο κομψά κτίρια της Ακροπόλεως και κυριαρχεί στη βόρεια πλευρά του βράχου. Οι εργασίες για την κατασκευή του ναού διήρκεσαν από το 421 εως το 414 π.Χ. και από το 409 εως το 406 π.Χ. στο σημείο που, σύμφωνα με το θρύλο, η Αθηνά και ο Ποσειδώνας έδωσαν μάχη για το όνομα της πόλης. Στη φωτογραφία θα δείτε το ελαιόδεντρο, το δώρο της Αθηνάς στην πόλη, αντίθετα με τον Ποσειδώνα που προσέφερε μία πηγή νερού.

Ο άγνωστος αρχιτέκτονας του Ερέχθειου χρησιμοποίησε τον ανισόπεδο βράχο για να χτίσει το ναό σε διαφορετικά σημεία και επίπεδα. Ο ναός ήταν αφιερωμένος στην Αθηνά Πολιά και στον Ποσειδώνα, αλλά επίσης και στους θεούς του μυθικού παρελθόντος της Αθήνας, όπως ο Ερέχθειος, του οποίου το μνημείο φέρει το όνομα.

Το Ερέχθειο έχει τρείς διαδρόμους με μία σειρά από κίονες έκαστος, έναν στα ανατολικά έναν στα βόρεια και έναν στη νότια πλευρά του. Ο βόρειος διάδρομος έχει μια, μνημειώδων διαστάσεων, πόρτα και οι διάσημες Καρυάτιδες βρίσκονται στη νότια πλευρά, γνωστή ως η βεράντα της παρθένου. Αυτά τα έξι γυναικεία αγάλματα χρησιμεύουν ως κολώνες και, παρόλο τον πρακτικό ρόλο τους, είναι πολύ κομψές. Το ένα πόδι της καθεμίας είναι λυγισμένο, γεγονός που σπάει τη μονοτονία του κάθετου άξονα των κολώνων. Οι πλούσιες,βαθιές πτυχώσεις του σχεδόν διαφανούς χιτώνα δίνουν την αίσθησηποικιλίας και ισορροπίας.

Οι έξι Καρυάτιδες που είναι τοποθετημένες στο μνημείο είναι αντίγραφα. Πέντε από τις γνήσιες φυλάσσονται στο μουσείο της Ακρόπολης. Η έκτη πάρθηκε (κλάπηκε) μαζί με τα Ελγίνεια μάρμαρα και πολλά άλλα έργα ιστορικής τέχνης από τον λόρδο Elgin και φυλάσσεται στο Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο. Για πολλά χρόνια η Έλληνες έχουν εκφράσει την έντονη επιθυμία τους στη Βρετανική κυβέρνηση να επιστρέψει τα έργα τέχνης, αφού είναι μέρος της Ελληνικής ιστορίας και ανήκουν στους Έλληνες. Διαβάστε περισσότερα σχετικά με τα Ελγίνεια Μάρμαρα και τη Μελίνα Μερκούρη στις αντίστοιχες σελίδες του site μας.

Το Ερέχθειο – Όπως ήταν

Με την Αττική, σχεδόν γυναικεία καλαισθησία του, το Ερέχθειο δημιουργεί μία ζωντανή αντίθεση στην επιβλητική αρρενωπή μεγαλοπρέπεια του δωρικού Παρθενώνα.

Η πρωτότυπη μορφή αυτού του ευδιάκριτου ορθογώνιου κτιρίου είναι άγνωστή, αφού πολλά μέρη του καταστράφηκαν όταν μετασχηματίστηκε σε Χριστιανική εκκλησία τον 7ο αιώνα μ.Χ.. Πάντως, είναι σίγουρο ότι η ανατολική βεράντα του κτιρίου, με τους έξι λεπτοκαμωμένους κίονές της, καθένας 6,8 μέτρα ψηλός, οδηγούσε στο ναό της Αθηνάς Πολιας.

Στην κύρια αίθουσα, τον σηκό, του ναού υπήρχε ένα πολύ αρχαίο άγαλμα φτιαγμένο από ξύλο ελιάς που απεικόνιζε τη θεά Αθηνά. Αυτό ήταν το άγαλμα για το οποίο λεγόταν ότι δεν είναι ανθρώπινης καταγωγής, αλλά ότι έχει σταλεί από τον παράδεισο για να τιμήσει την πόλη των Κεκρόπων. Αυτό ήταν επίσης το άγαλμα που κατά τις Παναθηναϊκές τελετές καλυπτόταν με πέπλο, διακοσμημένο από τις παρθένες Αρεφόρες.