Oud Korinthië

Het gebied van het oude Korinthië was voor het eerst bewoond in de Neolithische tijd (5000-3000 VC). De stad kende zijn hoogtepunt vanaf de 8e eeuw VC tot zijn verwoesting door de Romeinse generaal Mummius in 146 VC. De Dorische tempel van Apollo, die in 550 VC gebouwd werd, geldt als voorbeeld voor de rijkdom van de stad.

Het oude Korinthië werd opnieuw bewoond in 44 VC en het ontwikkelde zich weer langzaam. In 51/52 AD bezocht de apostel Paulus Korinthië. Het centrum van de Romeinse stad, met winkels, kleine heiligdommen, fonteinen, baden en andere openbare gebouwen, bevond zich ten zuiden van de tempel van Apollo.

De invasie van de Heruliers in 267 AD betekende het begin van het verval van de stad en, omwille van opeenvolgende invasies en verwoestingen, bleef ze onbewoond tot de bevrijding van de Turken in 1822.

Onder de verantwoordelijkheid van A. Skias, werden beperkte opgravingen gedaan door de Archeologische Dienst van Athene in 1892 en 1926. De systematische opgravingen, die in 1896 door de Amerikaanse School van Klassieke Studies gestart werden, gaan vandaag nog steeds verder. Ze brachten de agora, tempels, fonteinen, winkels, zuilengangen, baden en verschillende andere monumenten aan het licht. De onderzoekingen werden ook uitgebreid naar het fort van Acrocorinthië, de voorhistorische vestigingen, het theater, de odeion, de asklepeion, de begraafplaatsen, de wijk van de pottenbakkers en andere gebouwen buiten het centrum van de archeologische site.

Openingsuren en toegang

Het archeologische museum van Korinthië

Het museum werd in 1931/32 gebouwd door architect W. Stuart Thompson en het werd naar het oosten toe uitgebreid in 1950. Het bewaart verzamelingen van prehistorische vondsten, verschillende voorwerpen van de Geometrische tot de Hellenistische tijd, Romeinse en Byzantijnse vondsten, voorwerpen van de opgravingen van de Askleion van Korinthië en een verzameling beeldhouwwerken en inscripties.

De belangrijkste voorwerpen van de tentoonstelling zijn:

Een grote Myceense karaf uit 1200 VC, versierd met een geschilderde afbeelding van krijgers op een karros.

Een Korinthische amfoor met afsluiting uit ongeveer 600 VC waarop twee heraldische hanen en een dubbele palm in het midden afgebeeld staan.

Een marmeren sfinx van een grafmonument uit het midden van de 6de eeuw VC. De sfinx rust op de achterste poten en staat op de voorste. Er zijn sporen bewaard gebleven van geschilderde versieringen op de romp en de vleugels.



Mozaïek kiezelstenen vloer met afbeelding van grifoenen die een paard verorberen. Het is een van de vroegst bewaarde Griekse mozaïeken van rond 400 VC.

Marberen beeld van een jongeling. Romeinse afbeelding, waarschijnlijk Lucius Caesar, zoon van Augustus, uit het einde van de eerste eeuw VC of het begin van de eerste eeuw AD. Het is een imitatie van een Grieks beeld uit de eerste helft van de vierde eeuw VC.



Beelden van barbaarse slaven. Twee marmeren beelden, groter dan levensecht, die barbaarse slaven voorstellen. Ze versierden de kolommen, met Korinthische kapitelen, die het dak ondersteunden van de “Voorgevel van de Gevangenen”, een stoa met twee verdiepingen ten westen van de Propylaia (ingang). Deze beelden zijn uit de 2de eeuw AD.

Mozaïek vloer versierd met het hoofd van Dionysos en omgeven door ornamenten. De vloer, uit de 2de eeuw AD, komt uit een Romeinse villa.

Byzantijnse geglazuurde schotel uit de 12de eeuw AD met een afbeelding van Digenis Acritas en een prinses. Ze behoort tot een serie van ingevoerde Byzantijnse vazen uit de periode van het einde van de 9de tot het einde van de 14de eeuw AD.

De vesting van Acrocorinthië

Deze vesting is het belangrijkste verdedigingsbouwwerk in het gebied van de oudheid tot meer recente tijden. De geschiedenis van de vesting is nauw verbonden met deze van Korinthië. Delen van de muur komen ontegensprekelijk uit de prechristelijke tijd, de Byzantijnse tijd, de Frankische, de Venetiaanse en de Turkse overheersing. De vestiging is toegankelijk vanaf de westelijke kant als je vertrekt uit het dorp van oud Korinthië.

De vestiging is beveiligd door een systeem van drie omringende muren versterkt met torens. Op de hoogste van de twee bergtoppen werden sporen gevonden van de tempel van Aphrodite op de plaats waar later achtereenvolgens een kerk en een Turkse moskee stonden. De tweede bergtop, aan de zuidwest rand van de rots, werd versterkt tijdens de Frankische periode en ze vormde de binnenverblijfplaats van de vesting. Er zijn overblijfselen van kerken, moskeeën, fonteinen, huizen en reservoirs tussen de tweede en de derde versterkingsmuur.

Er werden conservatie- en restauratiewerken uitgevoerd aan verschillende delen van de muur alsook aan een paar gebouwen. De bovenste Peirene Bron werd rond 1930 gerestaureerd. In 1965-66 werd de brug over de droge sloot en het wachthuis aan de ingang gerestaureerd. In 1972-73 werd de muur tussen de A en B poorten versterkt. De noordzijde van de tweede muur nabij de Kanoni site, werd in 1978 versterkt. Twee jaar later was dit het geval met de buitenkant van de derde muur. Van 1993 tot 1995 werd de brug over de sloot vervangen, werd de muur tussen de B en C poorten versterkt en werden delen van de calderimi bevloering hersteld.

In 1926 werden opgravingen uitgevoerd door de Amerikaanse School op het hoogste deel van Acrocorinthië waardoor het ononderbroken gebruik van deze plaats tussen de archaïsche tijd tot het begin van de 19e eeuw duidelijk werd. Tegelijk brachten opgravingen in de omgeving tot de bovenste Peirene Bron een begraafplaats uit de Turkse tijd aan het licht.

info en boeken van een uitstap naar Oud Korinthië