Mycenae

Mycenae, de legendarische thuisbasis van de Atreides, ligt op een kleine heuvel op de lagere wand van de Euboea berg, tussen twee van zijn pieken, op de weg van de Argolische Golf naar het noorden (Corinthië, Athene enz.).

Het gebied werd al in de Neolitische tijd (ongeveer 4000 VC) bewoond maar het bereikte zijn hoogtepunt in de late Bronstijd (1350-1200 VC) waarbij het zijn naam gaf aan een beschaving die zich over de ganse Griekse wereld verspreidde. In die tijd was de Acropolis omgeven door massieve cyclopische muren die in drie periodes gebouwd werden (ongeveer 1350, 1250 en 1225 VC) behalve aan de zuidoostelijke flank waar een diepe ravijn voor een natuurlijke verdediging zorgde.

Er werd een paleis gebouwd op de top van de heuvel terwijl het, met muurschilderingen versierde, godsdienstige centrum, de hoofdingang of Leeuwenpoort en grafcirkel A die de schatten bevatte die nu tentoongesteld worden in het Nationaal Archeologisch Museum in Athene, in de Argolische laagvlakte liggen. Aan de noordoost zijde werd in 1225 VC een tunnel gebouw in cyclopisch metselwerk die leidde naar een ondergrondse bron. Meer graven, grafcirkel B en een grote tholoi alsook woningen, werden buiten de muren ontdekt.

Mycenae werd ononderbroken bewoond tot 468 VC toen het veroverd werd door de stad Argos en de bevolking verdreven werd. Het werd opnieuw, maar voor een korte tijd, bewoond in de 3de eeuw VC en het was al geruime tijd verlaten toen Pausanias het gebied bezocht in de 2de eeuw AD.

In 1841 werd de Leeuwenpoort opgegraven door K. Pittakis en in 1876 startte Heinrich Schliemann de opgravingen aan grafcirkel A, opgravingen die werden verder gezet in 1877 en die een zesde tunnelgraf aan het licht brachten. Van 1864 tot 1902 werden opgravingen gedaan aan het paleis, de ondergrondse bron en tal van graftomben terwijl er ook beperkte opgravingen gebeurden in 1909, 1911 en 1917. Drie projecten resulteerden in verdere opgravingen in 1920-23 bij de Acropolis en de graftomben, in 1939 e, va, 1950 tot 1957 aan de woningen en de graftomben in de lager gelegen stad.

Gelijktijdig onderzocht de Griekse Archeologische Dienst onder de leiding van G. Mylonas en J. papadimitriou van 1952 tot 1955 woningen alsook grafcirkel B terwijl G. Mylonas en n. Verdelis meer huizen ontdekten. Uiteindelijk werd het godsdienstige centrum ontdenkt door de Britse School voor Archeologie onder de leiding van Lord Taylor. Het werd verder onderzocht door de Griekse Archeologische Dienst in 1959 en 1969-1974.

In 1950 begon de Restauratiedienst met werken aan het graf van Clytemnestra en in 1954 werd de megaron, het gebied ten zuiden van de Leeuwenpoord, gerestaureerd. Grafcirkel B volgde in 1955 samen met de muren noordelijk van de Leeuwenpoord alsook de binnenplaats van het paleis.

De Leeuwenpoord was de enige ingang tot de citadel van Mycenae. De opening werd verdedigd door een houten poort met bronzen bepantsering. De middelste steen onder de leeuwen, deze weegt meer dan 20 ton, geeft de grote mogelijkheden van de Myceense architectuur weer. Karrensporen uitgesleten in de drempel van de poort en de aanwezigheid van een graanschuur ernaast, geven een beeld van het dagelijkse leven in de oude citadel. Helaas bleken de versterkingen van Mycenae niet onneembaar. De koppen van de leeuwen werden waarschijnlijk meegenomen door belagers die erop uit waren deze symbolen van de Myceense macht te verwijderen.

info en boeken van een uitstap naar Mycenae
Openingsuren en toegang