GESCHIEDENIS VAN ATHENE
De
Perzische Oorlogen
De administratieve
hervormingen van Cleisthenes hadden een sterke invloed op de samenstelling
van het leger dat snel een test zou ondergaan.
De
Perzische Oorlogen, 500-449 VC, waren een reeks conflicten die
uitgevochten werden tussen de Griekse staten en het Perzische
Rijk. De geschriften van Herodotus, geboren in 484 VC, vormen
een grote bron van kennis over de Perzische Oorlogen. In het begin
omvatte het Perzische Rijk van Darius I geheel west-Azië
evenals Egypte. Een paar kleine Griekse stadstaten kwamen in opstand
tegen de despotische heerschappij van Darius. Athene en Eretria
(nu Ewoia) gaven de Ionische steden hulp maar niet voldoende en
ze werden onderdrukt door de Perzen. Darius besloot daarop Athene
en Eretria te straffen en Griekenland toe te voegen aan zijn uitgestrekt
rijk. In 492 VC veroverde een Perzische expeditie, onder het bevel
van Mardionius, Tracië en Macedonië maar de vloot werd
verzwakt door een storm.
Een
tweede expeditie, onder het bevel van Artaphenes en Datis, verwoeste
eerst Eretria en trok dan op tegen Athene. De Perzen sloegen hun
kamp op, 32 kilometer van de stad, in de vlakte van Marathon.
Daar werden ze door een Atheens leger van 10.000 soldaten geholpen
door 1.000 uit Plataea, aangevallen en beslissend verslagen. De
Atheners waren sterk in de minderheid maar ze vochten onder het
bevel van Miltiades door wiens strategie de slag gewonnen werd.
Ze hadden ook hulp gezocht bij Sparta door middel van de Atheense
bode Pheidippides die de afstand tussen Athene en Sparta (241
kilometer) in twee dagen aflegde. De Spartaanse troepen bereikten
Marathon de dag na de veldslag.
Pheidippides
en de marathon
Het
traditionele verhaal zegt dat Pheidippides, een Atheense
boodschapper, 42 km liep van het slagveld bij de stad
Marathon naar Athene om de Griekse overwinning op de
Perzen te melden in de Slag van Marathon (490 VC) met
het woord “Ninikekamen” (Wij triomfeerden!”
en dood neerviel. Meestal wordt dit verhaal verkeerdelijk
toegeschreven aan de historicus Herodotus die de geschiedenis
van de Perzische oorlogen neerpende in zijn “Verhalen”
(geschreven ca. 440 VC).
Het
is spijtig voor de geschiedkundige romantiek maar het
verhaal is waarschijnlijk een mythe. Als de Atheners
een dringend bericht naar Athene hadden willen sturen,
dan was er geen reden waarom ze geen ruiter zouden gestuurd
hebben. Dit verhaal komt bij Herodotus dan ook niet
voor. De desbetreffende passage van Herodotus gaat als
volgt:
“Voor
ze de stad verlieten stuurden de Atheense generaals
een bericht naar Sparta. De boodschapper was een Athener,
Pheidippides genaamd, een professioneel lange afstandloper.
Volgens het verslag dat hij de Atheners bij zijn terugkeer
gaf had hij de god Pan ontmoet op de Parhenium berg,
ten noorden van Tegea. Pan, zo zei hij, noemde hem bij
naam en zei hem de Atheners te vragen waarom ze geen
aandacht aan hem schonken, ondanks zijn vriendschap
tegenover hen en het feit dat hij in het verleden dikwijls
nuttig voor hen geweest was en hij dit in de toekomst
nog zou zijn.
De
Atheners geloofden Pheidippides’ verhaal en toen
het hen weer eens slecht ging bouwden ze een heiligdom
voor Pan aan de voet van de Akropolis en vanaf het moment
dat zijn bericht was toegekomen hielden ze jaarlijks
een fakkelwedstrijd en deden ze offergaven om van zijn
bescherming te genieten.
Over
de gelegenheid waarover ik spreek, dat is, toen Pheidippides
door de Atheense generaals gezonden werd en zei dat
hij Pan zag, bereikte hij Sparta de dag nadat hij Athene
verlaten had en leverde hij zijn boodschap af aan de
Spartaanse regering. “Mannen van Sparta,”,
zo was het bericht, “de Atheners vragen jullie
hulp en niet afzijdig te zijn terwijl de oudste stad
van Griekenland door een buitenlandse indringer wordt
verwoest en monddood gemaakt wordt, want zelfs nu werd
Eretria geknecht en Griekenland is verzwakt door het
verlies van een goede stad.”
De
Spartanen, ontroerd door de oproep en bereid hulp
te sturen naar Athene, konden dit niet onmiddellijk
doen omdat ze hun wet niet wilden breken. Het was
de negende dag van de maand en ze zeiden dat ze
niet op weg konden gaan voor het volle maan was.
Dus wachtten ze op de volle maan en intussen leidde
Hippias, de zoon van Peisistratus, de Perzen naar
Marathon.”.
Het
belang van dit verhaal wordt enkel duidelijk in het
opzicht van de legende dat de god Pan een plezier terug
wilde doen door in Marathon aan de zijde van de Atheense
troepen te vechten tegen de Perzen. Dit was belangrijk
omdat Pan, bovenop zijn andere krachten, de meest extreme
vrees kon doen inprenten, een irrationele, blinde vrees
die de geest verlamde en elk mogelijkheid tot beoordelen
kon doen stoppen – paniek dus.
Herodotus
schreef ongeveer 50 jaar nadat de gebeurtenissen die
hij beschreef plaatsvonden. Het is dus logisch en waarschijnlijk
dat Pheidippides een geschiedkundige figuur is. Als
hij op twee dagen 246 km over ruwe wegen van Athene
naar Sparta zou gelopen hebben, dan was dit zeker een
gedenkwaardige prestatie. Ongeacht het verhaal al dan
niet waar is, het heeft geen binding met de Slag bij
Marathon zelf en de zwijgzaamheid van Herodotus over
het onderwerp van een boodschapper die van Marathon
naar Athene liep, geeft sterk aan dat deze gebeurtenis
zich nooit heeft voorgedaan.
Het
vroegst gekende geschreven verslag van een ren van Marathon
naar Athene komt voor in de werken van de Griekse schrijver
Plutarch (46-120 AD). In zijn verhandeling “Over
de Glorie van Athene”, wijdt Plutarch de ren toe
aan een boodschapper die Thersippus of Eukles heette.
Een eeuw later geeft Lucian deze eer aan “Philippides”.
Het lijkt waarschijnlijk dat, tijdens de 500 jaar tussen
de tijd van Herodotus en deze van Plutarch, het verhaal
van Pheidippides vermengd werd met dat van de Slag bij
Marathon en een verbeeldingsvolle schrijver het verhaal
van de ren van Marathon naar Athene heeft uitgevonden.
Terwijl
de marathon de mythische ren van Marathon naar Athene
viert wordt, sinds 1982, jaarlijks gelopen van Athene
naar Sparta – de Spartathlon – die de, op
z’n minst semi-geschiedkundige, loop van Pheidippides
viert langs 241 km Griekse landwegen.
|
De
Perzen zetten de oorlog niet verder maar Darius begon onmiddellijk
met de voorbereiding van een derde expeditie die zo machtig was
dat de overweldiging van Athene zeker zou zijn. Hij stierf in
486 VC voor zijn voorbereidingen klaar waren. Ze werden voortgezet
door Xerxes I, zijn zoon en opvolger. De Atheners werden door
hun leider, Themistocles, overgehaald hun zeemacht te versterken
en een muur rond de stad te bouwen. Deze verdedigingsmuur rond
Athene is nu gekend als de Themistocles Muur.
Het
Perzische gevaar leidde tot de oprichting van de Eerste Atheense
Liga in 478. Oorspronkelijk vormden de leden de meerderheid van
de steden op de Egeïsche eilanden en van deze langs de kust
van Klein Azië. Op hetzelfde moment zorgde de versterking
van de vloot voor een toename van landloze vrije Atheners omdat
enkel vrije burgers op de schepen mochten werken. Dit, samen met
de politieke veranderingen die doorgevoerd waren door Themistocles
en Ephialtes (462 VC), verspreidde en versterkte het concept van
de democratie.
In
480 VC bereikte Xerxes Griekenland met een gigantisch leger en
zeemacht met heel wat ondersteuning bij de Grieken. De weg van
de Perzische landtroepen ging via de smalle Thermopylae pas. Deze
werd door de Spartaan Leonidas verdedigd. Zijn klein leger hield
de Perzen tegen maar uiteindelijk werden ze in het nauw gedreven
door een Perzisch detachement. Het Spartaanse legertje verkoos
in de pas te strijden tot de dood, eerder dan te vluchten. De
Atheners stelden hun vertrouwen in hun vloot en ze deden weinig
of geen moeite de stad te verdedigen. De Perzen veroverden ze
in 480 VC.
Kort
daarop werd de Perzische vloot door een Griekse militaire macht
verpletterd in het nauw van het eiland Salamis. De Griekse overwinning
werd mogelijk gemaakt door de strategie van Themistocles. Xerxes
keerde terug naar Perzië maar liet een militaire macht in
Griekenland achter onder het bevel van zijn generaal Mardonius.
De nederlaag van zijn leger in 479 BC in Plataea nabij Thebes
(nu Thivai) aangebracht door een Grieks leger onder de Spartaan
Pausanias met Aristides die het bevel had over de Atheners, en
de overwinning van de Griekse vloot bij Mycale aan de kust van
Klein Azië, beëindigde het gevaar van een Perzische
invasie in Europa. Gedurende de resterende tijd van de Perzische
Oorlogen, versterkten de Grieken hun posities rond de Egeïsche
eilanden en Klein Azië onder Atheens leiderschap, zonder
echter tot verovering over te gaan.
De
Perzische Oorlogen maakte Athene de sterkste Griekse stadstaat.
Ondanks het feit dat Athene veel kleiner en zwakker was dan Sparta
in het begin van de oorlog, was het veel actiever en efficiënter
in de gevechten tegen Perzië. De opbouw van de sterkte van
de stad was grotendeels te danken aan de Atheense helden Miltiades,
Themistocles en Cimon. In 490 VC versloeg het Griekse leger Perzië
in Marathon. Tien jaar later won de Atheense vloot een grote overwinning
op de Perzen nabij het eiland Salamis. De sterke zeemacht maakte
het voor Athene ook mogelijk het overwicht te krijgen in de Deliaanse
Liga die in 478-477 VC ontstaan was door de confederatie van veel
stadstraten. De stad sloot vrede met Perzië in 449 VC en
met zijn aartsrivaal Sparta in 445 VC maar de oorlog met kleinere
Griekse steden ging verder.
|
|