EngelsGrieksVlaamsNederlands
  De meest volledige informatiegids over Athene, Griekenland

Zicht over Athene in 1870. – Ch. Giakoumis. -  Bastas Plessas Publicaties, Athene

 


GESCHIEDENIS VAN ATHENE

1834-1911




De eerste hoofdstad van Griekenland was Nafplio in Peloponnesië maar al snel nam Athene deze rol over. De keuze voor Athene had verschillende symbolische en praktische voordelen. De stad was het centrum van de oude Griekse beschaving die overheerste in de ideologie van de nieuw opgerichte Griekse Staat. Aangezien Athene tijdens de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog grotendeels verwoest werd, kon het zich ontwikkelen tot een nieuwe stad die onbelast was door haar Osmaanse verleden.

Er werden planningstudies opgezet om het Athene mogelijk te maken als nieuwe hoofdstad te kunnen functioneren. In de eerste studie, gemaakt door de architecten Stamatis Kleanthis en Eduard Schaubert, lag de nadruk hoofdzakelijk op de promotie van het oude erfgoed en op de openbare gebouwen van het koninkrijk. Het feit dat Otto, zoon van Ludwig van Beieren, een bewonderaar van de oude Griekse beschaving, gekozen was als eerste koning van Griekenland, benadrukte de identiteit van de hoofdstad als symbool van het roemrijke verleden en als het bestuurlijke centrum van een georganiseerde moderne staat.

Kleanthis en Schaubert beelden zich het ontstaan van een stad in die gelijk zou zijn aan de andere Europese hoofdsteden en waarvoor een reorganisatie van de stadsomgeving met veel open plaatsen en groen alsook brede straten en lanen noodzakelijk was. Hun plan hield ook de afbraak van de oude Osmaanse stad in en stelde voor het centrum van Athene te verplaatsen naar het gebied tussen het Omonia en het Syntagma Plein.

De stadsbevolking groeide, zowel in hoeveelheid als in kwaliteit, van 6.000 inwoners in 1832 tot 41.000 in 1870. Athene trok mensen aan uit andere stadscentra in Griekenland, het Osmaanse Rijk en Grieken in het buitenland die voor de openbare diensten kwamen werken, alsook immigranten die werk vonden als arbeiders of zich vestigden als kleine handelaars en fabrikant.

Athene groeide zonder specifieke planning en er was enkel een spontane scheiding tussen verschillende sociale rangen in verschillende wijken. De lagere klasse vestigde zich in de zuidelijke en zuidwestelijke stadsdelen, in het oude Osmaanse deel van de stad, in Thissio, Psirri en later ook in Metaxourgio en Gazi. Mensen uit de midden- en hogere klasse woonden in het huidige centrum en rond de Vasilissis Sofia Laan. Top


De 3 september Revolutie

Als hoofdstad stond Athene dicht bij gebeurtenissen die deel uit maakten van de geschiedenis van de nieuw opgerichte staat. Koning Otto regeerde als een absolute vorst. Thomas Gallant schreef: “Hij was niet hardvochtig genoeg om hem te vrezen, niet medelijdend genoeg om geliefd te zijn en niet bekwaam genoeg om gerespecteerd te worden.”.

Tegen 1843 was het publiekelijk ongenoegen over hem zo groot dat een crisissituatie ontstond en men een grondwet eiste. Oorspronkelijk weigerde Otto deze eis in te willigen en, kort nadat Duitse troepen uit het koninkrijk werden teruggetrokken, werd een militaire staatsgreep opgezet.

De nacht van 3 september 1843 – Schilderwerk door een onbekende kunstenaar. Dimitrios Kallergis zit op een paard in het midden van het schilderij terwijl Koning Otto, in Griekse kledij, en Koningin Amalia aan het raam van het paleis staan - L. Eutaxias verzameling AtheneOp 3 september 1843 verzamelde de infanterie, geleid door Kolonel Kallegris en de gerespecteerde revolutiekapitein Ioannis Makriyannis, op het plein voor het paleis in Athene. Veel van de bevolking van de kleine hoofdstad sloot zich bij hen aan. De opstandelingen weigerden zich te Koning Otto van Griekenland in de foustanella, de lokale Griekse klederdracht die de officiele kledij aan het hof van Koning Otto werdverspreiden tot de Koning instemde met een grondwet die vereiste dat er Grieken in de Raad zouden zitten, dat hij een permanente nationale vergadering zou bijeenroepen en dat Otto persoonlijk de leiders van de opstand zou bedanken.

Met zo weinig toevlucht nu zijn Duitse troepen weg waren, gaf Koning Otto toe aan de druk en ging hij akkoord met de eisen van de massa, in tegenzin van Koningin Olga. Het plein kreeg Syntagma (Grondwet) als nieuwe naam ter herdenking van de gebeurtenissen van september 1842. Voor het eerst had de koning Grieken in zijn raad en de Franse partij, de Engelse partij en de Russische partij wedijverden voor rang en macht. Top


Onrustige Tijden

Er was veel lijden in de jaren tussen 1854 en 1857 in Athene toen de haven van Piraeus door de Britse en Franse strijdkrachten geblokkeerd werd om te voorkomen dat Griekenland aan de zijde van de Russen zou deelnemen aan de Krim Oorlog. Toen er ook nog cholera in de stad uitbrak werd de situatie nog dramatischer.

De verbanning van Koning Otto en Koningin Amalia in 1862 (lithografie). Ze verlieten Griekenland op dezelfde manier waarop ze toekwamen nl. met een Brits oorlogsschip – Nationaal Geschiedkundig Museum AtheneIn de daaropvolgende jaren was er een groeiend ongenoegen met Otto’s inmenging in de politieke zaken in Griekenland wat uitvloeide in een wijdverspreide beweging tegen hem die zich verder zette tot 1862 toen hij verbannen werd en hij Griekenland verliet.

In de tijd voor Koning George I, zijn troonopvolger die in 1863 in Griekenland toekwam, wedijverden verschillende partijen met elkaar voor de politieke controle. Dit zorgde in juni 1863 voor een uitbarsting van geweld, nu gekend als “Iouniana”, waarbij heel wat mensen het leven lieten. Deze conflicten eindigden met de aanstelling van een tijdelijke regering die aan de macht bleef tot de aankomst van Koning George I. Top


Athene groeit

In de daaropvolgende decennia, tot het einde van de 19de eeuw, probeerden opeenvolgende regeringen de economie te moderniseren en te versterken. Gedurende deze tijd gebeurenden de eerste belangrijke infrastructuurwerken:

• de Athene-Piraeus spoorlijn
• de gasfabriek (Gazi, nu Technopolis)
• het Evangelismos Ziekenhuis
• verschillende openbare gebouwen

Het was ook gedurende deze tijd dat steeds grotere golven migranten het inwonersaantal van Athene deed aangroeien tot 123.000 in 1896. De stad breidde zich zuidelijke en zuidwestelijk (Metaxourgio en Gazi) en naar het noorden en het noordwesten (Neopoli, Exarchia en Kolonaki) uit.

De eerste industriële ontplooiing veranderde het stadskarakter niet. Athene bleef een stad van handelaars en fabrikanten met een groot aantal ambtenaren. De haven van Piraeus echter, veranderde snel in een industriële zone.

Athene was niet alleen de hoofdstad van de Griekse Staat maar ook een brandpunt voor Grieken uit de ganse wereld. Dit viel samen met de Griekse irredentistische (aansluiting van grondgebied die door een andere staat geregeerd worden op grond van gezamenlijke etniciteit en/of historisch bezit) ambitie in de delen van het Osmaanse Rijk met Grieks sprekende gemeenschappen.

Athene’s institutionele systeem, in het bijzonder het onderwijssysteem, en haar Europese uitstraling, trokken zowel de Christelijk-Orthodoxe bevolking als de Grieken wereldwijd aan. Rijke Grieken in het buitenland droegen in belangrijke mate bij tot de bouw van industriële infrastructuur en tot veel opvoedende en culturele organisaties. Top


Grieks-Turkse Oorlog

De oorlogskoorts bereik een hoogtepunt op de vooravond van de Grieks-Turkse Oorlog in 1897. Afbeelding van een manifestatie voor het koninklijke paleis bij de oorlogsverklaring – K. Rose 1897 – Courier Publicaties, AtheneOp het einde van 1896 brak een opstand uit op Kreta en op 21 januari 1897 landde een Grieks leger op Kreta om het eiland te bevrijden van de Osmaanse overheersing en om het verenigen met Griekenland. De Europese mogendheden kwamen echter tussen en verklaarden Kreta tot een internationaal protectoraat. Het Griekse leger trok zich terug op het vasteland waar het probeerde noordwaarts vooruit te stoten tot Thessaly en Epirus. Dit was het begin van de Grieks-Turkse Oorlog.

In Thessaly hadden de Turken zes divisies van ongeveer 60.000 man samengebracht onder leiding van Ethem Pasha met een zevende divisie die zich later aansloot. De Grieken, geleid door kroonprins Constantijn, waren net geen 46.000 man sterk. Ze hadden de controle over de zee waarbij ze de Turkse zeemacht in mankracht en wapens overtroffen.

Begin april staken Griekse troepen de grens over om een oproer in Macedonië te starten. Beide legers ontmoetten elkaar in Mati. De Grieken waren in de minderheid en trokken zich terug tot voorbij Larissa dat geëvacueerd werd. De Grieken hergroepeerden zich nabij Farsala en planden een tegenaanval. Het moreel bij de Griekse troepen was echter laag en ze werden enkel gered omdat de Osmaanse Sultan een op 20 mei een wapenstilstand afkondigde.

De Grieks-Turkse Oorlog in 1897. De Slag bij Melouna (lithografie), gepubliceerd in het dagblad “Le Petit Journal” op 2 mei 1897 – Helleense Letterkundige en Geschiedkundige Archieven, AtheneIn Epirus stonden 15.000 Grieken tegenover 30.000 Turken onder leiding van Ahmet Hifzi Pasha. Op 18 april begonnen de Turken Arta te bombarderen maar ze konden de stad niet innemen. Ze trokken zich terug tot Philippiada waar ze zich ingroeven. De Grieken gingen in de tegenaanval maar op 15 mei moesten zich, met zware verliezen, terugtrekken omdat versterking uitbleef.

Op 20 september werd een vredesverdrag, dat door de Europese mogendheden was opgesteld, ondertekend. Turkije ontving een grote som geld als schadevergoeding en kreeg een klein stuk grondgebied aan de Thessaly grens. Dit was de enige keer gedurende een eeuw van conflicten tussen Griekenland en Turkije dat de Grieken verplicht waren land aan de Turken af te staan.

Het begin van de 20ste eeuw in Athene werd gekenmerd door een serie conflicten. Het eerste, “Evangeliaka” in november 1901, ging over de vertaling van de Bijbel in Demotisch Grieks. Het tweede, “Oresteiaka” in 1903, handelde over de vertaling van Aeschylu’s Oresteia. Beide conflicten gaven de ideologische kloof weer tussen de aanhangers van Katharevoua, een officiële taal die op het oude Grieks gelijkte en de aanhangers van het gebruik van Demotisch Grieks. De conflicten gaven ook het grote gevoel van sociale onrust in Athene weer. Top


Modernisering

De teleurstelling die de ernstige economische moeilijkheden met zich meebrachten, de nederlaag in de Grieks-Turkse Oorlog in 1897 en een algemeen wantrouwen ten overstaan van de politieke gezagsdragers, leidde in 1908 tot de Goudi Staatsgreep waarbij 1.300 jonge officieren zich organiseerden als de “Militaire Liga”. Haar doel was het leger te reorganiseren en militaire deskundigheid van het land te verbeteren alsook deze van de staatinstellingen en –functies.

Koning George installeerde een ministerie dat hervormingen beloofde maar, een paar dagen later, trok de nieuwe eerste minister (de onbeduidende Mavromicalis) zijn woorden weer in en zette hij de gewone marionetten op de belangrijkste posten. Het protest van de officieren was een excuus geworden voor de gewone fractiepolitiek. Mavromichalis startte dan de krijgsraad tegen de leiders van de Militaire Liga en weigerde een ontmoeting met een afvaardiging van de officieren.

Als reactie trok het Atheense garnizoen naar de buitenwijk Goudhi om daarna te dreigen de hoofdstad in te nemen om de eisen voor hervormingen en amnestie kracht bij te zetten. De Gilde van Kleine Ambachten van de stad, die ook lagere belastingen eiste, schaarde zich achter de Liga. Een ander hervormingsministerie nam over en de Militaire Liga stelde de regering voor een ultimatum: indien geen specifieke wetten werden gestemd zou de Liga de macht overnemen als een militaire dictatuur. De nieuwe wetten werden snel daarop doorgevoerd.

De beweging was een mijlpaal in het moderniseringsproces in Griekenland. Ze bracht Eleftherios Venizelos naar Athene alsook de ontwikkeling van nieuwe nationale en internationale politiek gericht op de sociale, politieke en economische modernisering en uitbreiding van de staat.

In dezelfde periode, de eerste jaren van de 20ste eeuw, werd bijkomende vitale infrastructuur in TijdlijnAthene voltooid terwijl de aanvoer van elektriciteit doorheen heel de stad gelijdelijk groeide, het openbare transport zich verder ontwikkelde, nieuwe wegen gebouwd werden, de gemeentelijke administratieve diensten die de gemeente Athene (opricht in 1835) verstrekte hervormd werden en een gemeentelijk slachthuis gebouwd werd om de openbare hygiëne te verbeteren. Veel van deze ondernemingen werden verwezenlijkt door de burgemeesters Spiros Merkouris en Emmanouil Benakis. Top

Terug

 
  GESCHIEDENIS VAN ATHENE
  ATHENE IN DE MODERNE TIJD
  1834-1911
   3 September Revolutie
   Onrustige tijden
   Athene groeit
   Grieks-Turkse Oorlog
   Modernizering

Add to Favit Add to Digg Add to Del.icio.us Add to Simpy Add to StumbleUpon Add to Netscape Add to Furl Add to Yahoo Add to Google Add to Blogmarks Add to Ma.Gnolia Add to Netvouz






Valuta omrekenen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 



  www.athensinfoguide.com   © 2004-2009 - Athens Info Guide - Alle rechten voorbehouden - Juridische Informatie