Warme nachten in Athene
Net
zo levendig als de stad gedurende de dag is, is ze dit ook ’s
nachts. Athene heeft een uitgebreide keuze aan elk soort vermaak
dat je ook verkiest. In tal van kafeneons, clubs, bars en ouzeries
is er live muziek, dikwijls ook gedurende de dag. Een avondje
uit naar het theater, ballet, klassiek- of popconcert in een van
de openlucht amfitheaters, geeft jemet zekerheid mooie herinerringen.
Er zijn veel plaatsen waar je van typische Griekse muziek kunt
genieten en waar je kunt dansen tot de vroege morgen.
Bekijk foto's van Plaka
Rebetikamuziek
Meer
dan zeventig jaar geleden begonnen twee specifieke muziekstijlen
samen te smelten in de achterbuurten van Piraeus en Athene: de
rebetikamuziek van de uitgestotenen en de boeven van het Griekse
vasteland en de smyrneika van de Christelijke vluchtelingen van
Klein Azië. Gedurende de rest van de eeuw werden deze soorten
muziek gevormd door verschillende belangrijke gebeurtenissen:
de uitwijzing van de Christenen uit Klein Azië, het Metaxas
dictatorschap en uiteindelijk de Tweede Wereldoorlog en de daaruit
voortvloeiende Griekse burgeroorlog.
De
eerste rebetika was amateur-muziek die muzikanten hoofdzakelijk
voor zichzelf en hun vrienden speelden in de tekedhes (achterbuurten),
gevangenissen en andere plaatsen. De eerst gebruikte instrumenten
waren de bouzouki en de gaglama. Het ritme werd met de voet gemaakt
of met lepels, glazen, komboloi of op de klankast van een andere
bouzouki.
Omwille
van de populariteit van westerse muziek of misschien de wil vereenzelvigd
te worden met al wat westers was (en dus niet oosters of Ottomaans),
maakte dat Griekenland bijna een belangrijke muzikale traditie
verloor. Tegen de jaren ’50 waren de dromous (ritmes), die
de rebetika en smyrneic muzikanten gebruiken, zo goed als vergeten.
Nieuwe composities gebruikten de westerse hogere en lagere toonladders
en harmonie. Oude liedjes werden herschreven en geharmoniseerd
volgens de westerse gewoonte. Met de wederopgang van rebetika
en smyrneika worden de oude tradities gelukkig terug onder de
loupe genomen door de hedendaagse Griekse muzikanten en de Griekse
muzikale productie, is er des te rijker op geworden.
Het
Lyrisch Theater
De Griekse Nationale Opera
Het
Lyrisch Theater staat in Griekenland gekend als de Lyriki Skini
maar internationaal wordt de naam Griekse Nationale Opera gebruikt.
Het is het enige lyrische theater in Griekenland en het werd in
1939 opgericht als deel van het toenmalige Koninklijke Theater.
Dit laatste ontwikkelde zich gedurende de bezettingsjaren door
de Duitse strijdkrachten. Vooral gedurende die periode was de
Griekse Nationale Opera een van de zeer weinige vrije meningsuitingen
die overgebleven waren. Sinds 1944 werkt de Griekse Nationale
Opera als een zelfstandige organisatie.
De
voorstellingen gaan door in het Olympia Theater. Tal van opera’s
worden ten tonele gebracht, vaak met buitenlandse artiesten in
een hoofdrol. Gedurende de zomer verplaatst de Lyriki Skini zijn
activiteiten naar het Odeion van Herodus Atticus (Herodeion) door
deel te nemen aan het Athens Festival dat een onderdeel is van
het Hellenic Festival.
De
zenuwknoop van de Griekse Nationale Opera is zijn eigen ballet
dat, afgezien van deelname aan opera’s en operettes, elke
winter zelf minimum twee eigen avondballetten heeft en een op
het Athens Festival in de zomer. Het eerste avondballet werd opgevoerd
in 1960. Sindsdien werden veel stukken op het toneel gebracht
niet alleen uit het klassieke en romantische repertorium, maar
ook uit de ruime hedendaagse dansen van Griekse en buitenlandse
professionelen.
Het programma
van de Griekse Nationale Opera vind je in de cultuuragenda.
Akadimia Straat, 59
Panapistimio
Megaro
Mousikis
De concertzaal van Athene
Megaro
Mousikis is een van de fijnste culturele centra in de wereld.
Het werd afgewerkt in 1991 en kan concerten huisvesten, opera,
ballet, telkens met beroemde gaststerren uit heel de wereld.
Gespecialiseerde
bedrijven en raadgevers uit gans Europa werden samengebracht om,
als een team, een cultureel centrum te bouwen dat voldeed aan
de strenge eisen van de beste orkesten in de wereld alsook om
een conferentiecentrum te bouwen met technische mogelijkheden
die ongekend waren bij de meeste andere Europese centra. Megaro
heeft twee zalen: de zaal van de Vrienden van de Muziek en de
Dimitris Mitropoulos zaal, een conferentiecentrum.
Het programma
van Megaro Mousikis vind je in de cultuuragenda.
Vassilissis Sofias Laan & Kokkalis Straat
Megaro Mousikis
Het
Nationaal Theater
Het
Nationaal Theater, voor wiens voorgevel Hadrianus’ bibliotheek
als voorbeeld diende, werd gebouwd tussen 1895 en 1901 door de
Duitse architect Hernest Ziller. Tot 1908 diende het als officieel
Koninklijk Theater voor de gasten van de koning.
In
1924 werd Koninklijk in Nationaal veranderd. De oorspronkelijke
installatie voor het toneel, de belichting en de verwarming waren
vooruitstrevend voor zijn tijd. Ze werden ontworpen door Weense
technici en vervaardigd in fabrieken in Piraeus.
Klassiek
en modern repertoire wordt in de Atheense theaters gans het jaar
opgevoerd. De twee georganiseerde staatstheaters: het Nationaal
Theater in Athene en het noord Griekse Nationaal Theater in Thessaloniki,
volgen het festivalprogramma van de Griekse Nationale Dienst voor
Toerisme (G.N.T.O.). Gedurende de winter presenteren zij opmerkelijke
toneelstukken van Griekse en buitenlandse toneelschrijvers.
Het programma
van het Grieks Nationaal Theater vind je in de cultuuragenda.
Agios Konstantinou Straat, 22
Megaro Mousikis
|