| Fakkels |
Bijzonderheden |
|
1952
Oslo
Voor de Oslo Spelen werd de Olympische vlam niet aangestoken
in Olympia maar in het huis van de Noorse skiër pionier,
Sondre Norheim, in Morgedal in de provincie Telemark.
De fakkel werd ontworpen met een grote ovale schotel waarop
de Olympische ringen, het jaar 1952 en een pijl die van
de naam Morgedal naar deze van Oslo wees. De voorlaatste
loper was de bekende 55-jarige Fin Paavo Nurmi, die de
fakkel doorgaf aan de even bekende 62-jarige loper en
Olympische medaillehouder Hans Kohlemainen die het vuurbekken
in het stadion met de vlam aanstak.. |
|
1956
Cortina d'Ampezzo
Voor deze Spelen werd de fakkel door Giuseppe Dordini,
Olympisch kampioen 50 km wandelen, aangestoken in de tempel
van Jupiter op de Capitool, een van de zeven bergen rond
Rome. |
|
1960
Squaw Valley
Zoals dit het geval was bij de 1952 Oslo Spelen, werd
de fakkel voor de Squaw Valley Spelen aangestoken in de
hut van Sondre Norheim, de Noorse skipionier, in Morgedal
in de provincie Telemark. De fakkel had dezelfde stijl
als deze van de 1948 Londen Spelen en de 1956 Melbourne
Spelen. |
|
1964
Innsbruck
Terwijl Josef Rieder, de wereldkampioen slalom in 1958,
het Olympisch vuur in het stadion aanstak, werd een tweede
vuur aangestoken tegenover het ijsstadion. |
|
1968
Grenoble
De fakkel was gemaakt van gebronsd staal met een beschermende
laag voor de vlam. |
|
1972
Saporro
Deze fakkel, die in vorm overeen kwam met het vuurbekken
in het stadion, werd ontworpen door Munemichi Yanagi.
Hij was gemaakt van een lichte legering die hoofdzakelijk
aluminium bevatte. |
|
1976
Innsbruck
Als symbool van de twee Olympische Winterspelen die in
Innsbruck werden gehouden (1964 en 1976), werden twee
vuurbekkens in het stadion aangestoken. |
|
1980
Lake Placid
Lake Placid besloot een kleine groep fakkeldragers te
kiezen die alle delen van de VS moesten vertegenwoordigen.
Daarop werd een fakkeldrager per staat gekozen. De route
in de VS begon op de plaats van de eerste Engelssprekende
nederzetting in de Nieuwe Wereld en ze volgde de reisroutes
van voor de burgeroorlog langs plaatsen die belangrijk
waren in de Amerikaanse geschiedenis. De route ging ook
langs de belangrijkste steden in het oosten van de VS
met inbegrip van de hoofdstad en de mediacentra Philadelphia
en New York. Dit verhoogde de publiciteit voor de fakkeltocht
en zorgde ervoor dat meer dan 12 miljoen mensen de kans
kregen de Olympische vlam te zien. |
|
1984
Sarajevo
De fakkel was gemaakt van een verbrandingstube met daarop
het embleem van de Spelen in rode kleur en een kleine
schotel met de tekst: "Sarajevo 84". De reisweg
van de Olympische fakkel was dusdanig uitgestippeld dat
hij het hele land doorkruiste met de bedoeling het Olympische
ideaal van een vredevolle samenleving te promoten. Daarom
volgde de fakkel twee routes: eentje langs het oosten
en de andere langs het westen zodat hij alle delen van
het land bezocht.
|
|
1988
Calgary
Op de fakkel stond de tekst " Citius, Altius, Fortius"
en " XV Olympic Winter Games Calgary Alberta Canada
1988" alsook het embleem van de Spelen. Het handvat
symboliseerde de toren van Calgary en de pictogrammen
werden door een laser gegraveerd.
|
|
1992
Albertville
Voor het eerst in de geschiedenis van de Olympische Spelen
ontwierp een Franse ontwerper met een internationale reputatie,
Phillippe Starck, de fakkel. Hij was gemaakt van roestvrij
staal en hij moet een zeldzaam een waardevol voorwerp
zijn. |
|
1994
Lillehammer
Net als bij de 1952 Oslo en de 1960 Squaw Valley Spelen,
werd de fakkel voor de Lillehammer Spelen, door houtstokjes
tegen elkaar te wrijven net als vroeger, aangestoken in
Morgedal, de geboorteplaats van het Scandinavische skiën.
Het was voorzien dat deze Noorse vlam op 5 februari in
Oslo samen zou komen met de Olympische vlam die op 16
januari in Olympia was aangestoken maar, omwille van het
Griekse verzet tegen het mengen van de traditionele Olympische
vlam met de moderne symbolische wintersportvlam van Morgedal,
werd van dit plan afgezien. De fakkel van Olympia vertrok
in Athene en reisde hoofdzakelijk met het vliegtuig naar
Oslo. Van Frankfurt werd hij naar Sturtgart, Karlsruhe,
Dusselfdorp en Keulen gebracht. In Oslo staken beide vlammen
eerst een vuurwerk aan voor het Olympische vuur van Lillehammer
ontstoken werd. De fakkeltocht eindigde op indrukwekkende
wijze doordat een skispringer met de fakkel afdaalde van
de Lysgardsbakkene tot in de Olympische Arena. Voor het
Lillehammer Organiserend Comité en voor de Noren
was de belangrijkste gebeurtenis echter de fakkeltocht
van Morgedal naar Lillehammer. 800 plaatsen werden bezocht
over een afstand van 12.000 km. De openingsceremonie startte
met een vredesboodschap. |
|
1998
Nagano
De inspiratie voor zijn vormgeving komt van de traditionele
Japanse fakkel. De meerhoekige vorm symboliseert sneeuwkristallen
en de zilveren kleur een sneeuwlandschap. Het onderstel
deel draagt de tekst: "The XVIII Olympic Winter Games,
Nagano 1998".
|
|
2002
Salt Lake
De
fakkel is gemaakt van de volgende belangrijkse elementen:
licht glas (dat winter en ijs symboliseert), oud zilver
(het westen en vloeiend water), hoogglans zilver (het
hart en de snelheid van de atleten) en koper (vuur, passie
en de geschiedenis van Utah). Hij was ontworpen in de
vorm van een stalactiet wat de wintersporten en het thema
van de spelen, "Ontsteek het vuur binnenin",
moest symboliseren. De zilveren gleuven van de fakkel
moesten aan de structuur van ijs herinneren. Voor het
eerst in de geschiedenis kwam de vlam uit een mat glazen
opening en symboliseerde daarmee het vuur in elk van de
fakkeldragers. |
|
2006
Torino
Het
stijlconcept achter het ontwerp van deze fakkel is baanbrekend:
het is een moderne versie van de traditionele houten fakkel.
In plaats van uit een opening bovenop de fakkel te komen,
zoals dit in het verleden het geval was, omgeeft de vlam
de ganse top van de fakkel. De vlam van elke fakkel brandde
15 minuten en was niet hoger dan 10 centimeter. Het omhulsel
van de fakkel is gemaakt van aluminium, de houders binnenin
van staal, koper en polymeren en de buitenkant was voorzien
van een speciale verf die bestand is tegen hoge temperaturen. |
