Het Erechteion

Het Erechteion, dat de noordzijde van de rots domineert, is een van de meest elegante gebouwen op de Akropolis. De tempel werd gebouwd van 421 tot 414 en van 409 tot 406 VC op de plaats waar, volgens de legende, Athena en Poseidon een wedstrijd hielden voor de naam en de bescherming van de stad. Op de foto hiernaast zie je de olijfboom, Athena’s geschenk aan de stad daar waar Poseidon de stad een bron gaf.

De onbekende architect van het Erechteion gebruikte de ongelijke rots om een originele tempel te bouwen op verschillende niveau’s. Deze tempel was opgedragen aan Athena Polias en aan Poseidon maar ook aan de goden van het mythische verleden van Athene zoals Erechteus. Het monument kreeg zijn naam.

Het Erechteion heeft drie galerijen met kolommen, telkens eentje aan de oost-, de noord- en de zuidkant. De noordzijde heeft een monumentale deur en de beroemde caryatiden staan aan de zuidelijke galerij die ook gekend is als het “meisjesportiek’. Deze zes vrouwelijke beelden zijn kolommen en ondanks hun functie, zijnze zeer elegant. Ze houden een been licht gebogen wat de monotone verticale as van de kolom doorbreekt. De rijke, diepe vouwen van het bijna doorzichtige chiton (kleed), geven het gevoel van verscheidenheid en evenwicht.

De zes caryatiden van het monument zijn kopieën. Vijf van de originelen staan in het Akropolis Museum. De zesde werd weggenomen (lees: gestolen), samen met de Elgin friezen en heel wat andere belangrijke historische Griekse kunst, door Lord Elgin en ze wordt bewaard in het British Museum in Londen. Gedurende jaren dringt Griekenland en zijn bevolking bij de Britse regering erop aan deze kunststukken terug te geven omdat ze een deel zijn van de rijke Griekse geschiedenis en ze eigendom zijn van het Griekse volk. Lees hierover meer op de Elgin friezen pagina alsook op deze van Melina Mercouri.

Het Erechteion
zoals het vroeger was

Met zijn, bijna vrouwelijke, elegantie staat het Erechteion in schril contrast tot de indrukwekkende mannelijkheid van het Dorische Parthenon.

De oorspronkelijke vorm van dit karakteristieke rechthoekige gebouw is onbekend omdat verschillende delen werden afgebroken toen het, in de 7de eeuw AD, omgevormd werd tot een Katholieke kerk. Het is echter wel zeker dat het oostelijke portiek van het gebouw, met zes slanke Ionische pilaren, elk 6,8 meter hoog, toegang gaf tot de tempel van Athena Polia. De laatste pilaar aan de rechterkant staat nu in het British Museum.

In de belangrijkste kamer van de tempel, de cella, stond een zeer oud beeld van de godin Athena, gemaakt van olijvenhout. Van dit beeld werd gezegd dat het niet door mensen was gemaakt maar dat het door de hemel gezonden werd om de stad Cecrops te eren. Dit was ook het beeld dat tijdens de Panatheense feesten gekleed werd met de peplos (mantel), geborduurd door Arrhephraanse maagden.