De Academie van Athene
De
Academie van Athene maakt deel uit van het zogenaamde "neoklassieke
drieluik" van de stad Athene. Het bestaat uit esthetisch
duidelijke delen die een harmonisch geheel vormen. Een gang verbindt
de twee zijvleugels met het hoofdgebouw dat in tegenstelling
staat tot zijn ingang in Ionische stijl en zijn grote fronton.
Deze ingang heeft elementen die afkomstig zijn van de oostzijde
van het Erechteion op de Akropolis. Het overheersende materiaal
op de facetten is marmer.
Het
gebouw werd in twee fases opgetrokken, meer bepaald van 1859 tot
1863 en van 1868 tot 1885. Het is gebaseerd op de studies van
de Deense architect Theophile Hansen en er wordt van uitgegaan
dat het zijn fraaiste werk in Griekenland is. Hansen overzag zelf
de bouwwerken tot Ziller het van hem in 1861 overnam. De composities
in reliëf op het centrale fronton en de beelden voor de ingang
zijn werken van de beeldhouwer Drosis. De composities in reliëf
op de acht kleine frontons werden door Melnizki in 1875 gemaakt
terwijl de muurschilderingen binnen van de hand van Grupenckel
zijn.
De
belangrijkste sponsor voor de financiering van de bouwwerken was
de familie van Baron Simon Sina, Grieks ambassadeur in Wenen,
Berlijn en München. In 1887 droeg architect Hernest Ziller, in
opdracht van de erfgenamen van Sinas, het afgewerkte gebouw over
aan de toenmalige eerste minister, Charilaos Trikoupis.
Beeldhouwwerken
De
Academie van Athene heeft veel beeldhouwwerken. Zo zijn
er de zittende beelden van Socrates en Plato voor het
gebouw en de middenfronton die waarin de geboorte van
Athena wordt  afgebeeld. Het embleem van
het gebouw zijn de beelden van Athena en Apollo, elk op
een hoge Ionische kolon, het werk van beeldhouwer Leonidas
Drossis.
De acht kleine frontons aan de zijkanten van het gebouw,
gemaakt door Franz Melnitzki, geven Athena weer die de Atheners
kunst en wetenschap aanbiedt. De buste van de schenker Sinas
staat voor het gebouw tussen de goden van de wijsheid en
het licht en tussen de meeste bekende filosofen van de Griekse
oudheid.
Zo
nu en dan worden onderhouds- en restauratiewerken aan
het gebouw uitgevoerd. De facetten, de beelden en de
versieringselementen werden in 1980 gereinigd en de houten
daken werden tussen 1990 en 1992 gerestaureerd. |
Panepistimiou Straat
Panepistimio 
 De
Vallianios Nationale bibliotheek
De
Nationale bibliotheek maakt eveneens deel uit van het zogenaamde
"neoklassieke drieluik" van de stad Athene samen met
de Academie en de Universiteit. Het gebouw bestaat uit drie
delen waarvan het middelste, het grootste van de drie, de leeszaal
is. De toegang tot dit deel gaat via een monumentale dubbele
gedraaide trap in renaissance stijl met daarna een rij kolommen
in Dorische stijl, waarvoor de Ttempel van Hephaistos in de
Oude Agora als voorbeeld diende.
 De
leeszaal, die omringd wordt door kolommen in Ionische stijl, heeft
een glazen zoldering. De ijzeren constructie van de boekenkasten
werden als uitzonderlijk gezien in die tijd. Over het algemeen
wordt het gebouw beschouwd als een karakteristiek voorbeeld van
volwassen neoclassicisme.
In
1858 gaf Koning Otto de opdracht aan de Deense architect,
Theophile Hansen, broer van Christian Hansen, een bibliotheek
te bouwen naast de universiteit die op dat ogenblik gebouwd
werd. De bibliotheek werd gebouwd tussen 1887 en 1902 gebaseerd
op zijn studie. Hernest Ziller had het overzicht van de werken.
Hij maakte ook de studie van de trappen voor de ingang en
van de boekenkasten. Het project werd gesponsored door de Russische
Grieken en gebroeders Vallianos. De Griekse staat droeg financieel
bij in de afwerking van het gebouw..
De
eerste openbare bibliotheek in Griekenland werd opgericht in 1829
op het eiland Aegina door Gouverneur I. Kapodistrias. Ze verhuisde
in 1834 naar Athene waar ze naast de universiteit kwam na tijdelijk
in verschillende gebouwen te zijn ondergebracht. In 1884 nam de
toenmalige eerste minister, Charilaos Trikoupis, het laatste initiatief
voor de bouw van de bibliotheek. Vandaag is het de meest volledige
openbare bibliotheek in Griekenland.
Panepistimiou Straat
Panepistimio
 De
Universiteit van Athene
De
Nationale Universiteit van Athene is het laatste deel in het "neoklassieke
drieluik". Ze werd opgericht op 3 mei 1837 en bevond zich
in de residentie van architect Stamatis Kleanthes op de westelijke
kant van de Akropolis (Anafiotika). Het was de eerste universiteit,
niet alleen in de nieuw gevormde Griekse staat, maar ook in de
ganse Balkan en het oostelijke Middellandse Zee gebied. De Othoniaanse
Universiteit, zoals ze toen heette, bestond uit vier faculteiten:
theologie, rechten, geneeskunde en kunsten. Deze laatste omvatte
ook toegepaste wetenschappen en wiskunde. Er waren 33 professoren,
52 studenten en 75 toegelaten “luisteraars”. In november 1841
begon het academische jaar in de nieuwe gebouwen (aan de Panepistimiou
Straat), een ontwerp van de Deense architect Christian Hansen.
Tussen
1895 en 1911 waren er jaarlijks gemiddeld duizend nieuwe studenten
in de faculteiten, een aantal dat tot tweeduizend steeg aan het
einde van de Tweede Wereldoorlog. Dit leidde tot het instellen
van toegangsexamen voor alle faculteiten vanaf het academische
jaar 1927-28. Op voorstel van de faculteiten wordt het toegelaten
aantal studenten sinds 1954 vastgelegd door het ministerie van
onderwijs en godsdienst.
In
1904 veranderde de structuur van de universiteit aanzienlijk toen
de kunstfaculteit in twee aparte faculteiten gesplitst werd: deze
van kunsten en deze van wetenschappen. De laatste bestond uit
de departementen fysica en wiskunde en de apothekersschool. In
1919 werd het departement chemie toegevoegd en werd de apothekersschool
een departement. Een andere aanpassing was er toen de tandartsenschool
toegevoegd werd aan de faculteit voor geneeskunde. In 1960 begon
de universiteit een nieuwe campus op te trekken in de buitenwijk
Ilissia. Deze Ilissia campus biedt nu onderdak aan de faculteiten:
filosofie, theologie en wetenschappen.
 De
Universiteit bestaat uit een aantal gebouwen in de vorm van een
dubbele T, met twee symmetrische binnenplaatsen. De voorgevel
is symmetrisch met de zuilengang van rechthoekige pilaren die
voorafgegaan worden door een ingang in Ionische stijl. De kolomvoeten
en –kapitelen van de ingang zijn perfecte kopieën van deze van
de propylaea op de Akropolis. De beelden buiten vullen de compositie
van de ingang aan.
Het
gebouw dient nu als de hoofdzetel van de Universiteit
van Athene waar het rectoraat gevestigd is alsook
het juridische departement, de archieven en de
ceremoniezaal voor officiële gelegenheden die
verband houden met de universiteitsgemeenschap.
Met een groot aanbod aan kennis voor Griekse en
vreemde studenten, vervult de universiteit van
Athene vandaag haar leidende rol als Europese
universiteit.
Panepistimiou Straat
Panepistimio
 De
Studentenclub van de universiteit van Athene
Het
gebouw van de studentenclub werd tussen beide Wereldoorlogen in
gebouwd aan de hand van een ontwerp uit 1927 van de architect
E. Lazarides. Het behoort nu toe aan de universiteit.
Het
gebouw werd officieel een kunstwerk door een ministerieel besluit
uit 1988 omwille van zijn eclectische elementen op de facetten
en voor zijn theater, belangrijk voor toneelontwikkeling, dat
zich op de benedenverdieping bevindt.
Nadat
een aantal verrotte geverniste stukken naar beneden gevallen waren,
werden de facetten van het gebouw in 1991 gerestaureerd. De restauratie
werd uitgevoerd door de technische diensten van de Atheense universiteit.
Het
gebouw biedt nu onderdak aan winkels en het studententheater op
de benedenverdieping, het studentenrestaurant op de eerste en
tweede verdieping en kantoren op de derde verdieping.
Ippokratous en Akadimias Straat
Panepistimio
|
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
