ATHENE IN DE MODERNE TIJD

15de - 17de eeuw

Het Osmaanse leger veroverde Athene in 1456 en, met de overgave van de Akropolis in 1458, was de Osmaanse bezetting een feit. In dat jaar kwam Sultan Mehmed II Fatih (de Veroveraar), op terugweg van zijn veldtochten in Peloponnesië, naar Athene. Hij bezocht er de sites van de “stad van de wijze mannen” zoals Athene door de Osmanen genoemd werd. De sultan gaf de stad Athene de meeste van de bisdommen die ook aan de Orthodoxe Kerk gegeven waren met uitzondering van deze waar de kerk plaats gemaakt had voor een moskee zoals bij het Parthenon.

Athene was het bestuurlijke centrum (kaza). De hoogste in rang van de bestuurders waren de voyvoda (gouverneur) en de kadi (rechter). Burgers die geen moslim waren, mochten onder de Osmaanse overheersing vrij hun geloof beoefenen. Ze moesten echter meer belasting betalen dan moslims en ze hadden geen recht op een openbaar ambt.

Vanaf de 17de eeuw werd de Orthodoxe gemeenschap in Athene geleid door een groep ouderen (dimogerontes) die gekozen werden door bemiddelaars tussen de Christenen en de Osmaanse autoriteiten. De vrede die daaruit voortvloeide, zorgde voor een welvarende economie in Athene.

Het bevolkingsaantal groeide tot 15.000. Daardoor was Athene een van de grootste steden van het Osmaanse rijk in de Balkans. De meerderheid van de burgers waren Orthodoxe Christenen. De stijging van het bevolkingsaantal en de groeiende behoefte aan water zorgde ervoor dat de Osmanen een aquaduct bouwden, oudere fonteinen herstelden en er nieuwe bouwden.

Volgens informatie van reizigers waren de straten van Athene in de 17de eeuw smal en voorzien van leisteen en de kleine huizen waren in steen opgetrokken. De stad was in acht gebieden (platomata) ingedeeld. Deze omvatten het gebied van het hedendaagse Plaka, Monastiraki en een klein deel van Thissio en Psirri.

In 1687 namen de Venetianen, die net Peloponnesië hadden veroverd, Athene in. Vanaf hun bolwerk op de Philopappou Heuvel omsingelden en bestookten ze de Akropolis, waar de Osmanen een veilig onderkomen hadden gevonden. Gedurende de bombardementen werd een deel van de zuidzijde van het Parthenon vernietigd door een ontploffing van het buskruit dat erin opgeslagen lag. De Osmanen gaven zich over en verlieten Athene.

Op hun beurt verliet het Venetiaanse leger Athene in 1688. Het grootste deel van de Christelijke bevolking vertrok daarop eveneens uit de stad uit vrees voor wraak door de Osmanen omdat verschillende leiders van de Christelijke gemeenschap de Venetianen aangemoedigd hadden de stad in te nemen. Tegen het einde van de 17de eeuw keerde echter het meeste van de bevolking terug naar Athene.