GESCHIEDENIS
VAN ATHENE
Tussenoorlogse
tijd
Vluchtelingenhervestiging
De toeloop van vluchtelingen uit Klein Azië en de Balkan,
deed het bevolkingsaantal in Athene dramatisch groeien tot 460.000
in 1928 en in het ganse gebied van Athene en Piraeus tot 800.000.
Het belangrijkste probleem waarmee het al uitgeputte land geconfronteerd
werd, was de rehabilitatie van de vluchtelingen van wie de meesten
gehuisvest waren in snel gebouwde barakken in de buitenwijken
van de stad.
Initiatieven
van de regering en internationale hulp zorgden voor een, voor
Griekenland, uniek behuizingprogramma dat opgezet werd in de plaatsen
waar de vluchtelingen woonden: Nea Ionia, Kallithea, Neios Kosmos,
Nea Smirni, Nikaia en Kaissariani. Vaak ging politieke innovatie
samen met vooruitstrevende architecturale ideeën  in
overeenstemming met het Europese modernisme.
De
duizenden vluchtelingen zorgden voor een heropleving van de stadseconomie.
De beschikbaarheid van goedkope werkkrachten bevorderde de industriële
ontwikkeling die in de tussenoorlogse periode sterk bloeide. Sociale
ongelijkheid groeide echter even snel. Veel vluchtelingennederzettingen,
vooral in de stadsdelen met barakkenwijken, werden gekenmerkt
door armoede en marginalisatie. 
|
