GESCHIEDENIS
VAN ATHENE
De
Griekse militaire junta
(Regime van de kolonels)
Het Cyprus debacle en val van de Junta
1974: Turkse Invasie van Cyprus
De spanningen tussen de Grieks en de Turks Cyprioten nam na 1967
af. In de plaats daarvan kwamen de meeste spanningen op het eiland
van groeperingen in de Grieks Cypriotische gemeenschap. Ook al
was Makarios van het idee van enosis afgestapt ten voordele van
een “bereikbare oplossing”, waren vele anderen van
mening dat de enige wettelijke politieke aspiraties voor de Grieks
Cyprioten de vereniging met Griekenland was.
In
september 1971 keerde Generaal Grivas in het geheim naar het eiland
terug om er de EOKA-B, een pro-verenigingsorgansatie te vormen.
Deze zou in de volgende jaren verschillende keren proberen Makarios
ten val te brengen. Grivas stierf in het begin van 1974 en de
EOKA-B kwam onder het rechtstreekse bevel van Taxiarkhos Dimitrios
Ioannides, de nieuwd juntaleider in Athene. Ioannides was vastbesloten
zo snel mogelijk tot een samensmelting tussen Griekenland en Cyprus
te komen (enosis). Uit schrik voor de gevolgen hiervan schreef
Makarios in het begin van juli 1974 een open brief aan de militaire
dictatuur waarin hij verzocht dat alle Griekse officieren het
eiland zouden verlaten.
Op 15 juli 1974 antwoordde Ioannides met het bevel de Aartsbisschop
ten val te brengen.
Turkije
begon onmiddellijk met de voorbereiding van haar antwoord. Nadat
hij er niet in slaagde Britse steun te krijgen voor een tussenkomst
onder het Waarborgverdrag, besloot Bulent Ecevit, de Turkse Eerste
Minister, eenzijdig te handelen. Op 20 juli 1974 beval Turkije
een militaire invasie van het eiland (Turkse invasie van Cyprus).
Binnen de twee dagen hadden de Turkse troepen een kleine strook
onder controle die de noordelijke kust met Nicosia verbond.
De
invasie bracht onrust in Griekenland. Er was een gegronde vrees
dat er een oorlog met Turkije aan kwam en oudere Griekse militaire
officieren trokken hun handen van junta sterke man Brigadier Dimitrios
Ioannides in. Op 23 juli 1974 viel de militaire junta.
Op
14 augustus eiste Turkije de aanvaarding door Clerides van een
voorstel voor een federale staat waarin de Turks Cypriotische
gemeenschap (die toen ongeveer 18% van de bevolking uitmaakte
en ongeveer 10% van het grondgebied innam) 34% van het eiland
zou krijgen. Clerides vroeg 36 tot 48 uur bedenktijd om overleg
te kunnen plegen met de Cypriotische en de Griekse regering maar
Turkije weigerde dit waardoor aan het overleg een einde kwam.
Enkele uren later zetten Turkije zijn offensief verder. Tegen
de tijd dat een nieuwe en nu permanente wapenstilstand werd afgeroepen,
was 36% van het eiland onder controle van het Turkse leger. De
opdeling werd afgelijnd door de buffers zone van de Verenigde
Naties op Cyprus ook wel de “groene lijn” genoemd
die van het oosten van het eiland naar het west loopt.
De
gevolgen van de splitsing waren voor alle betrokkenen catastrofaal.
Duizenden Grieks en Turks Cyprioten werden gedood, gewond of verdwenen.
Nog eens 200.000 Grieks en Turks Cyprioten waren ontheemd. Bovenop
de ganse noordkust (Kerynia, Morfou) en het Karpas schiereiland,
moesten de Grieks Cyprioten ook vluchten uit de oostelijke havenstad
Famagusta.
De
overgrote meerderheid van het door de Turken bezette gebied was
voor 1974 hoofdzakelijk in het bezit van Grieks Cyprioten. Als
gevolg van de invasie werden ongeveer 200.000 Grieks Cyprioten,
die 82% van de bevolking in het noorden van het eiland uitmaakten,
vluchteling. Vele van hen werden gedwongen hun woning te verlaten,
de rest vluchtte toen ze hoorden dat het Turks leger op komst
was.
De
wapenstilstandlijn scheidt de twee gemeenschappen sinds 1974.
Ze is nu gekend als de Groene Lijn. In de maanden die volgden
op de wapenstilstand, verhuisden 51.000 Turks Cyprioten, die hun
woning niet verlaten hadden, naar het gebied dat nog steeds onder
Turkse controle staat.
Twee
versies
Tot
op heden zijn er twee (officiële) meningen over de
gebeurtenissen die in 1974 in Cyprus plaatsvonden. Er
zijn een groot aantal propaganda, zelfs haatverspreidende,
sites op Internet die slechts één mening
geven waarbij gebruik gemaakt wordt van valse en/of sterk
overdreven gegevens. Omwille van hun duidelijke oorspong
en inhoud, verliezen deze sites elke historische waarde
en geloofwaardigheid. Ze vertegenwoordigen niets meer
dan een kruistocht van halve waarden en foutieve gegevens.
Aldus verdraaien ze de geschiedenis waarbij ze elk respect
verliezen voor al diegenen die hun leven verloren evenals
voor de miljoenen vredelievende mensen aan beide zijden.
|
|