Ο Ευρωπαϊκός ύμνος

Ο Ευρωπαϊκός ύμνος δεν είναι μόνο ο ύμνος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά επίσης η Ευρώπη με μία ευρύτερη έννοια. Η μελωδία προκύπτει από την Ενάτη συμφωνία που συνετέθη το 1823 από τον Λούντβιχ Φαν Μπετόβεν (Ludwig van Beethoven). Για να ολοκληρώσει αυτή τη συμφωνία, ο Μπετόβεν μελοποίησε την “Ωδή προς τη χαρά”, γραμμένη από τον Φρειδερίκο Φον Σίντλερ (Friedrich von Schiller). Το ποίημα αυτό εκφράζει την ιδεαλιστική άποψη του Σίντλερ σχετικά με την αδελφοποίηση των ανθρωπίνων φυλών, μία άποψη που συμμεριζόταν ο Μπετόβεν.

Το 1972, το Συμβούλιο της Ευρώπης (το ίδιο σώμα που σχεδίασε την Ευρωπαϊκή σημαία) υιοθέτησε την “Ωδή προς τη χαρά” του Μπετόβεν ως εθνικό ύμνο του σώματος. Ο γνωστός συνθέτης Χέρμπερτ Φον Κάραγιαν (Herbert Von Karajan) δέχηκε την πρόταση να γράψει τρείς μουσικές διασκευές – για σόλο πιάνο, για πνευστά και για συμφωνική ορχήστρα. Χωρίς λέξεις, μονάχα με τη διεθνή γλώσσα της μουσικής, ο ύμνος εκφράζει τα ιδανικά της ελευθερίας, της ειρήνης και της αλληλεγγύης τα οποία προασπίζει η Ευρώπη.

Το 1985, ο ύμνος υιοθετληθηκε από τους ηγέτες της ΕΕ και τις κυβερνήσεις ως ο επίσημος ύμνος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν αποσκοπεί στο να αντικαταστήσει τους εθνικούς ύμνους των χωρών-μελών αλλά κυρίως να γιορτάσει τις αξίες που όλοι μοιράζονται και τη σύμπνοιά τους σχετικά με τη διαφορετικότητα.

Η εκτέλεση που ακούτε προέρχεται από τη Νεανική Ορχήστρα Πνευστών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που διευθύνεται από τον Andre Reichling. Ηχογραφήθηκε το 1994 στο Teatro da Trindade στη Λισσαβώνα στην Πορτογαλία. Μουσική διασκευή: Herbert von Karajan.