Ζεστές Αθηναϊκές Νύχτες

Η πόλη παραμένει και τη νύχτα όσο ζωντανή είναι και την ημέρα. Η Αθήνα σας προσφέρει σχεδόν οποιονδήποτε τρόπο διασκέδασης ζητάτε. Σε πολλά καφενεία, μπαρ και ουζερί υπάρχει ζωντανή μουσική, μερικές φορές ακόμα και την ημέρα. Παρακολουθήστε βραδινές θεατρικές παραστάσεις, μπαλέτο, συναυλία κλασσικής ή ποπ μουσικής σε έναν από τους ανοικτούς χώρους και αμφιθέατρα και αποκομήστε όμορφες αναμνήσεις. Υπάρχουν, επίσης, πολλά μέρη όπου μπορείτε να απολαύσετε τυπική Ελληνική μουσική και να χορέψετε μέχρι το ξημέρωμα.

Ο χρυσός κανόνας “σεβαστείτε τον άλλο και θα σας σεβαστεί και αυτός” εφαρμόζεται και στην Αθήνα και τη νυχτερινή της ζωή, όπως πουθενά αλλού στον κόσμο. Ήπιατε λιγό παράπάνω ούζο? Μην επιχειρήσετε να οδηγήσετε, αλλά πάρτε ένα ταξί. Σίγουρα φθηνότερο από κηδεία.

Φωτογραφίες της νυχτερινής Αθήνας

Ρεμπέτικα

Πρίν από περίπου εβδομήντα πέντε χρόνια στις φτωχογειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά δύο αυτόνομα είδη μουσικής έκαναν την εμφάνισή τους: η ρεμπέτικη μουσική των ανθρώπων που είχαν απορριφθεί από την τότε κοινωνία και ζούσαν στην κυρίως Ελλάδα και η ρεμπέτικη μουσική (Σμυρνέικα) των Ελλήνων προσφύγων από τη Μικρά Ασία. Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα η ρεμπέτικη μουσική επηρεάστηκε κατά κόρον από πολλά σημαντικά ιστορικά γεγονότα: τον διωγμό των Χριστιανών από τη Μικρά Ασία, τη δικτατορία του μεταξά και τελικά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον επερχόμενο εμφύλιο πόλεμο.

Τα πρώτα ρεμπέτικα ήταν ερασιτεχνική μουσική, την οποία οι οργανοπαίκτες έπαιζαν κυρίως για αυτούς και τους φίλους τους στους τεκέδες, στις φυλακές ή σε άλλα μέρη συνάντησης. Τα κύρια μουσικά όργανα ήταν το μπουζούκι και ο μπαγλαμάς ενώ ο ρυθμός δινόταν είτε χτυπώντας το πόδι, είτε χτυπώντας κουτάλια. Ποτήρια, είτε με το κομπολόι είτε με τη βοήθεια ενός δεύτερου μπουζουκιού.

Εξαιτίας της προτίμησης στη δυτική μουσική ή πιθανόν και στην επιθυμία των Ελλήνων να έρθουν πιο κοντά στον δυτικό πολυτισμό και να αποποιηθούν των Οθωμανικών ή ανατολίτικων στοιχείων, η Ελλάδα σχεδόν έχασε ένα σημαντικό κομμάτι της μουσικής της παράδοσης. Κατά τη δεκαετία του ’50 οι “δρόμοι” (ρυθμοί) που χρησιμοποιούνταν από τους ρεμπέτες Σμυρναίους μουσικούς ξεχάστηκαν. Οι περισσότερες νέες συνθέσεις υιοθέτησαν τη δυτική μουσική κλίμακα και μελωδία. Τα παιλιά τραγούδια επεξεργάστηκαν ώστε να ικανοποιούν τα δυτικά πρότυπα. Ευτυχώς, με την επανεμφάνιση των ρεμπέτικων και των Σμυρνέικων οι παλιές παραδόσεις έρχονται και πάλι στο προσκήνιο από τους σύγχρονους Έλληνες μουσικούς και η μουσική παραγωγή της Ελλάδας ανακτά τον πλούτο της.

Εθνική Λυρική Σκηνή

Το Λυρικό Θέατρο, γνωστό στην Ελλάδα ως Λυρική Σκηνή, είναι περισσότερο γνωστό στο εξωτερικό ως Ελληνική Εθνική Όπερα. Είναι το μόνο λυρικό θέατρο στην Ελλάδα και ιδρύθηκε το 1939 σας τμήμα αυτού που τότε λεγόταν Βασιλικό Θέατρο, το οποίο και ωρίμασε κατά της Γερμανικής κατοχής. Κατά την εποχή εκείνη, η Ελληνική Εθνική Όπερα ήταν από τις λίγους ελεύθερους τρόπους έκφρασης που είχαν απομείνει και από το 1944 λειτουργεί σαν αυτόνομος οργανισμός.

Παρουσιάζει τις παραστάσεις της στο θέατρο της Ολυμπίας. Ποικίλλες όπερες παρουσιάζονται, συχνά με πρωταγωνιστές ξένους καλλιτέχνες. Το καλοκαίρι η Ενθνική Λυρική Σκηνή μεταφέρει τις δραστηριότητές της στο Θέατρο Ηρώδου Αττικού συμμετέχοντας στο Φεστιβάλ Αθηνών. Το νευραλγικό κομμάτι της Ελληνικής Εθνικής Όπερας είναι το μπαλέτο της, το οποίο εκτός από τη συμμετοχή του σε όπερες και οπερέτες, έχει τουλάχιστον δύο αυτόνομα “Βραδινά Μπαλέτα” κάθε χειμώνα και ένα στο Φεστιβάλ Αθηνών κάθε καλοκαίρι. Το πρώτο “Βραδινό Μπαλέτο” παρουσιάστηκε το 1960. Από τότε πολλές παραστάσεις έχουν παρουσιαστεί, όχι μόνο κλασσικού και ρομαντικού ρεπερτορίου, αλλά επίσης και από το χώρο του σύχρονου χορού από Έλληνες και ξένους χορευτές.

Δείτε το πρόγραμμα στη σελίδα Πολιτιστική ατζέντα.

οδός Ακαδημίας 59
Πανεπιστήμιο

Μέγαρο Μουσικής

Ένα από τα καλύτερα πολιτιστικά κέντρα του κόσμου, ολοκληρώθηκε το 1991 και μπορεί να φιλοξενήσει συναυλίες, όπερα, μπαλέτα με διάσημους καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο.

Κατασκευαστικές εταιρίες και σύμβουλοι από όλη την Ευρώπη ενώθηκαν για να δημιουργήσουν ένα πολιτιστικό κέντρο που να πληρεί τις προδιαγραφές των καλύτερων όπερων του κόσμου και να λειτουργει ως συνεδριακό κέντρο με τον πιο σύγχρονο τεχνικό εξοπλισμο. Στο Μέγαρο Μουσικής υπάρχουν: δύο αίθουσες, η Αίθουσα των Φίλων της Μουσικής και αυτή του Δημήτρη Μητρόπουλου (συνεδριακό κέντρο).

Δείτε το πρόγραμμα στη σελίδα Πολιτιστική ατζέντα.

Λεοφώρος Βασιλίσσης Σοφίας & οδός Κοκκαλη
Μέγαρο Μουσικής

Το Εθνικό Θέατρο

Το Εθνικό Θέατρο, η πρόσοψη του οποίου είναι εμπνευσμένη από την αρχαία Βιβλιοθήκη του Αδριανού, χτίστηκε μεταξύ 1895 και 1901 από τον Γερμανό αρχιτέκτονα Έρνεστ Τσίλερ. Χρησιμοποιήθηκε σας το επίσημο βασιλικό θέατρο για τους καλεσμένους του βασιλιά εως το 1908.

Το 1924 μετονομάστηκε από Βασιλικό σε Εθνικό Θέατρο. Οι αυθεντικές εσωτερικές διακοσμήσεις και ο φωτισμός και η θέρμανση ήταν από τα πλέον μοντέρνα για την εποχή τους. Είχαν σχεδιαστεί από Βιενέζους μηχανικούς και είχαν κατασκευαστεί σε εργοστάσια του Πειραιά.

Κλασσικό και μοντέρνο ρεπερτόριο παρουσιάζεται στα Αθηναϊκά θέατρα καθόλη τη διάρκεια του έτους. Οι δύο οργανωμένες κρατικές θεατρικές εταιρίες, το Εθνικό Θέατρο στην Αθήνα και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη ακολουθούν το πρόγραμμα του φεστιβάλ που οργανώνεται από τον ΕΟΤ. Τον χειμώνα παρουσιάζουν αξιοσημείωτες παραστάσεις Ελλήνων και ξένων δημιουργών.

Δείτε το πρόγραμμα στη σελίδα Πολιτιστική ατζέντα.

οδός Αγίου Κωνσταντίνου 22
Μέγαρο Μουσικής

Social Bookmarking