| Voorzijde |
Achterzijde |
Bijzonderheden |
|
|
1924
Chamonix
De voorzijde heeft een wintersportatleet die, met de armen
open, een paar schaatsen in zijn rechter hand en een paar
ski's in zijn linker hand houdt. In de achtergrond zijn
de Alpen met de Mont Blanc te zien. Op de achterkant staat
een tekst van 14 regels: "Chamonix Mont-Blanc sport
d'hiver 25 janvir - 5 février 1924 organises par
le Comité Olympique Français sous le haut
patronage du Comité International Olympique a l'occasion
de la célébration de la VIIe Olympiade".
Zoals dit het geval was voor de medailles van de Spelen
in Parijs , werd ook voor dit ontwerp een wedstrijd uitgeschreven.
Het was het ontwerp van de graveur Raoul Benard dat uiteindelijk
gekozen werd. Er werden 2.000 stuks geslagen in de Parijse
Munt. |
|
|
1928
St. Moritz
Op de voorzijde staat een schaatser, de armen gespreid,
omgeven door sneeuwkristallen. De medailles werden gemaakt
door Huguenin Freres, Le Locle. De achterzijde toont de
Olympische ringen met de tekst "II Jeux Olympiques
d'hiver St.-Moritz 19283 er onder. Op beide zijden staat
een olijftak. |
|
|
1932
Lake Placid
In de bovenste helft van de voorzijde staat een gevleugelde
godin die een laurierkroon in haar rechterhand houdt boven
wolken. In de achtergrond staan de Adirondacks bergen
met aan de voet ervan, een wintersportstadion, een skischans
en het landschap van lake Placid. De gekartelde vorm van
de medaille symboliseert de ribben van oude kolommen.
Op de achterzijde staan de Olympische ringen in de bovenste
helft met een laurierkroon er onder. In het midden staat
de tekst "III Olympic winter games Lake Placid 1932". |
|
|
1936
Garmish-Partenkirchen
In de bovenste helft van de voorzijde rijdt een renwagen,
getrokken door drie paarden, over een triomfboog die uit
vier stralen bestaat. De godin van de overwinning staat
op de renwagen en houdt een laurierkroon vast. In de onderste
helft staan enkele wintersportuitrustingen op een schilderij
afgebeeld. Rondom staat de tekst "Garmisch-Partenkirchen".
De achterzijde werd met opzet eenvoudig gehouden met de
Olympische ringen en de tekst "IV Olympische Winterspiele
1936". |
|
|
1948
St. Moritz
De tekst "Vmes jeux Olympiques d'hiver St.-Mortiz
1948" staat tussen twee sneeuwkristallen op de voorzijde.
Op de achterkant houdt een hand de brandende Olympische
fakkel vast en staan de Olympische ringen op de achtergrond.
Zes sneeuwkristallen versieren de lege ruimte links en
rechts. Langs de rand bovenaan staat het Olympische motto
"Citius, Altius, Fortius". De medailles werden
geslagen door de gebroeders Huguenin in Le Locle. |
|
|
1952
Oslo
Op de voorzijde staan de Olympische ringen met ervoor
een fakkel, een compositie die gebaseerd is op het ontwerp
van de Griekse kunstenaar Vasos Falireas en dat goedgekeurd
werd door het Internationaal Olympisch Comité.
In de achtergrond staat "Olympia" in het Grieks
geschreven. Rondom het ontwerp staat het Olympische motto
"Citius, Altius, Fortius" en de tekst "Jeux
Olympiques". De achterzijde, ontworpen door Knut
Yran, heeft de tekst "De VI Olympiske Vinterleker
Oslo 1952" aangevuld met het pictogram van het stadhuis
van Oslo en drie sneeuwvlokken.
|
|
|
1956
Cortina d'Ampezzo
Het hoofd van een geïdealiseerde vrouw gekroond met
de vijf ringen staat op de voorzijde van deze medaille.
De Olympische fakkel is rechts onderaan afgebeeld. De
tekst "Vii Giochi Olimpici Invernali" staat
rondom de afbeelding. De Pomagagnon berg, een van de voornaamste
symbolen van deze Spelen met een sneeuwkristal erover,
is op de achterzijde afgebeeld. De tekst "Citius,
Altius, Fortius - Cortina 1956" staat rondom. |
|
|
1960
Squaw Valley
De afbeelding van een jonge vrouw met op de achtergrond
een jongeman omgeven door de tekst "VII Olympic Winter
Games", staat op de voorkant. Beiden symboliseren
de jeugd van Amerika en van de wereld. De achterzijde
bleef vrij sober met de Olympische ringen en het motto
"Citius, Altius, Fortius" rondom in de bovenste
helft. De ruimte in het midden van de onderste helft werd
voorbehouden voor de naam van de sporttak in overeenstemming
met een nieuw reglement in het Olympische Handvest. In
totaal werden 60 gouden, zilveren en bronzen medailles
geslagen. |
|
|
1964
Innsbruck
De medaille werd ontworpen door de Weense artieste Martha
Coufal. Op de voorzijde staat een imposant Alpijns berglandschap
met rondom de tekst "Innsbruck 1964". Voor het
eerst stond de naam van de sporttak op de medaille, aan
de voet van de berg. Op de achterkant staat het officieel
embleem met het wapenschild van de stad Innsbruck verbonden
met de Olympische ringen en met de tekst "IX Olympische
Winterspiele" rondom. De medailles werden geslagen
door de Oostenrijkse munt in Wenen. Er werden 61 stuks
in totaal gemaakt. |
|
|
1968
Grenoble
Op de voorkant staat het officieel embleem ontworpen door
Roger Exoffon. De achterkant beeldt het pictogram af van
de overeenkomstige sporttak, eveneens ontworpen door Exoffon.
Het proces dat gebruikt werd was een fotografische overdracht,
op met zuur doordrenkt, staal. Het graveren en de afwerking
werd gedaan door Coins and Medals Administration in Parijs.
Voor het eerst in de geschiedenis van de Olympische Spelen
werd een medaille vervaardigd voor elke sporttak. In overeenstemming
met artikel 43 van het Olympische reglement, werden de
medailles voor de eerste en de tweede plaats gemaakt van
925/000 standaard zilver. De medailles van de winnaars
waren bedekt met zes gram zuiver goud.
|
|
|
1972
Sapporo
Enkele lijnen in licht reliëf symboliseren zowel
de vederzachte sneeuw als het scherppuntige ijs dat doet
denken aan een typisch Japans tafereel van vrede en sereniteit.
Deze voorzijde werd ontworpen door Kazumi Yagi. Op de
achterzijde staat de tekst "XI Olympic Winter Games
Sapporo '72" in het Engels en het Japans alsook het
embleem van de Spelen. Deze zijde werd ontworpen door
Ikko Tnaka. De medailles werden geslagen door de munt
van het Ministerie van Financiën. Er waren 267 medailles
in totaal, 89 per categorie inclusief enkele in reserve. |
|
|
1976
Innsbruck
Net zoals bij de 1964 Innsbruck Spelen, werden de medailles
ontworpen door de Weense kunstenares Martha Coufal-Harti
en geslagen door de Oostenrijkse munt in Wenen. De voorkant
geeft het embleem van de Spelen weer (hetzelfde als dat
van de 1964 Spelen) alsook de Olympische ringen en het
wapenschild van de stad met de brug over de Inn, de rivier
die haar naam gaf aan de stad. Gedurende eeuwen was de
brug een verbinding tussen de oude stad en de Hotting
wijk. Ze symboliseert vriendschap en de toenadering tussen
de volkeren van de wereld. |
|
|
1980
Lake Placid
Op de voorkant staat een hand die de Olympische fakkel
vasthoudt tegen een bergachtergrond samen met de Olympische
ringen en de tekst "XIII Olympic Winter Games".
Op de achterzijde is een dennentak afgebeeld met elke
denappels, het officile embleem en de tekst "Lake
Placid 1980". |
|
|
1984
Sarjavo
Het embleem, een gestileerde sneeuwvlok met de Olympische
ringen er boven en de tekst "XIV Zimske Olimpijske
Igre - Sarajevo 1984" zijn te zien op de voorkant.
De andere zijde toont het gestileerde hoofd van een, met
een laurierkroon getooide, atleet. 285 medailles werden
in de Majdanpek munt in Belgrado geslagen. Daarvan werden
er 222 toegekend. |
|
|
1988
Calgary
Op de voorkant staat het officile embleem en de tekst
"XVes Jeux Olympiques d’hiver, XV Olympic Winter
Games, Calgary 1988”. Op de achterzijde het profiel
van een atleet getooid met een olijfkroon en dat van een
Indiaan met een hoofdtooi bestaande uit skistokken, een
bobslee, ski's, schaatsen, een hockeystick, een rodel
en een geweer. |
|
|
1992
Albertville
De medaille werd voor het eerst met de hand in glas, versierd
met goud, zilver en brons, gemaakt. De details en precisie
van het werk vergden verschillende productiestadia. Er
waren 35 personen betrokken bij de productie van een medaille
en het vergde honderden werkuren voor Lalique om de 330
medailles te maken. Op de voorzijde staan de vijf Olympische
ringen met een vallei op de achtergrond. In het bovenste
deel van de medaille is een gestileerde lauriertak verwerkt
met de tekst "XVI Olympic Winter Games" (in
het Frans en het Engels). De achterkant heeft een decoratief
element en de vijf Olympische ringen in het kleurloze
glas. De lijnen symboliseren de bergen. |
|
|
1994
Lillehamer
Ingjerd Hanevold, de ontwerpster van de medaille, zegt
dat ze de medaille humoristisch, sober en herkenbaar wilde
maken en dat het ontwerp door en door Noors is. Ze gebruikte
graniet, sparagmiet om precies te zijn, als basis voor
het materiaal. "Ik heb geprobeerd iets te ontwerpen
waar de Noren van houden en dat ze waarderen, de natuur.
Er is veel graniet in ons land en het is mooi in zijn
eenvoud. Ik denk dat, dankzij de andere componenten (goud,
zilver en brons), de medailles stijlvol zijn. |
|
|
1998
Nagano
De medailles werden gemaakt in lak (Kiso lak) om de lokale
karakteristieken over te brengen. De versieringstechniek
die toegepast werden, waren verguld relief (Maki-e) met
zogenaamd shippoyaki (cloisonné technieken) en
precisie metaalwerk. De voorzijde stelt de rijzende zon
in Maki-e voor, omgeven door olijftakken en vergezeld
van het embleem in cloisonné. De lakdelen werden
individueel gemaakt door kunstenaars uit het Kiso gebied.
De medailles waren 80 mm in diameter en hadden een dikte
van 9,7 mm. De gouden medaille woog 256 gram, de zilveren
250 gram en de bronzen 230 gram. |
|
|
2002
Salt Lake City
De gouden en zilveren medailles wogen 567 gram. Daarmee
zijn ze de zwaarste Olympische medailles die ooit gemaakt
werden. De bronzen medaille woog 454 gram. Voor het eerst
in de Olympische geschiedenis, verschilden de medailles
voor elke sporttak met unieke interpretaties door 16 kunstenaars.
De
voorzijde van de medaille toonde een atleet die uit
de vlammen opstijgt terwijl hij een fakkel vasthoudt.
Dit symboliseert de flexibiliteit van de menselijke
geest en de kracht te inspireren. De Olympische ringen
verankeren de atleet terwijl het 2002 Spelen thema,
"Steek het vuur aan binnenin", bovenaan staat
waardoor voor het eerst de visie van een Organiserend
comité toegevoegd werd aan een medaille.
Op
de achterzijde staat Nike, de godin van de overwinning.
Zij houdt een klein blad boven haar hoofd wat de olijfkroon
symboliseert die de kampioenen bij de Olympische Spelen
in de oudheid ontvingen. In Nike's omarming staat de
afbeelding van de sporttak waarvoor iedere medaille
voorzien was. Het Salt Lake City sneeuwkristal embleem
en de naam van de sporttak werden ook weergegeven. Aan
de voet van het lint staat het Romeinse nummer XIX.
|
|
|
2006
Turijn
Voor
het concept van de medailles werkten Ottaviani International
en het TOROC grafisch team, met aan het hoofd Dario
Quatrini, samen. De medaille is rond met een lege ruimte
in het midden die de Italiaanse pizza moet voorstellen.
De medaille was in zijn lint gewikkeld welke, in tegenstelling
tot voorgaande Spelen, niet aan de top samen genaaid
was. De voorzijde van de medaille omvatte het grafische
element van de Spelen terwijl de rugzijde het pictogram
droeg van de sport discipline waarin de medaille gewonnen
werd. Om het drie-dimensioneel karakter van de medaille
te benadrukken, had de oppervlakte volle en lege ruimtes
met blinkende en satijnen oppervlakten.
Quatrini,
die de medailles ontwierp, werkte gedachten, ideeën
en modellen van de Italiaanse geschiedenis in alsook
haar traditie van vormen en het maken van: ringen, oude
munten en ornamenten. De oplossing van de cirkel met
de ruimte in het midden, verbindt alle basisthema’s
en motieven van de Turijn Spelen en belichaamd het leidmotief
van Torino 2006: de pizza. De medaille is rond als de
Olympische ringen of een symbolische overwinningsring
and, met de open ruimte in het midden, maakt ze duidelijk
waar het hart, the symbool van alle leven, klopt. De
medaille is echter slecht volledig als ze aan de nek
van de atleet hangt, op zijn borst rust, waarbij de
cirkel het gebied rond het hard aangeeft en de aandacht
vestigt op de energie en de menselijke emoties van de
atleet.
|
