De meest volledige informatiegids over Athene, Griekenland
Een
Avontuur…
Uit
eten in Athene is een avontuur. Eten op straat, het kopen van
koulouri (een ring van sesamzaadbrood) van een straatverkoper
of galaktoboureko (verrukkelijk vlagevuld vlokkig gebakje dat
bestrooid is met glazuursuiker), tyropitta (kaasgebak) of souvlaki
(kebab)… je kan een volledige maaltijd eten door gewoon
de straat over te steken.
Fast
food restaurants worden nu toegevoegd aan de traditionele taverna’s
waar men nog steeds een goedkope maaltijd kan krijgen. Chinees,
Frans, Duits, Italiaans, Koreaans, Russisch; noem maar op, Athene
heeft ongetwijfeld een restaurant dat dit eten serveert.
Griekse
wijnen waren lange tijd niet veel meer dan een bescheiden neef
van retsina, welke een verworven en goede smaak heeft. Tegenwoordig
worden de Griekse wijnen internationaal opgemerkt en sommige zijn
inderdaad uitstekend.
Ouzo!
… Ouzo? Nutteloos te spreken over iets dat zo Grieks is
als ouzo. Je drinkt het en… zingt met de anderen mee.
Uit eten
Je
houdt van Grieks eten of je houdt er niet van. De kruiden zijn
ongewoon en lam, olijfolie en vis zijn veelvuldig gebruikte ingrediënten.
Grieks eten is meer dan enkel gyros. Als je de Griekse keuken
in een ander land enkel geproefd hebt als fast food, bereid je
dan voor op een verrassing. Athene heeft een grote variëteit
aan restaurants gaande van elegant tot zeer gewoon. Estiatorion
zijn de duurdere conventionele restaurants, taverna’s zijn
informele familierestaurants, psistaria bieden gewoonlijk gegrild
vlees aan en psorataverna hebben zich gespecialiseerd in zeevoedsel.
Over het algemeen is Grieks eten zeer gezond. Olijfolie is goed
voor je en geeft je enkele jaren meer om van de Griekse keuken
te kunnen genieten.
De
levensvreugde van de Grieken is besmettelijk. Een avondje uit,
zij het in de stad of in een dorp op een eiland, is vaak gedenkwaardig
en goedkoop. Grieken van alle afkomst gebruiken het avondeten
als zowat de voornaamste bron van ontspanning. Ze eten laat en
genieten liever van de buitenterrassen gedurende de zomer dan
van de gekoelde ruimte binnen. In de meest typisch Griekse restaurants
is de service eerder vriendelijk, warm en informeel. Als je een
restaurant binnen gaat zal je, net nadat je een vrije tafel gevonden
hebt, uitgenodigd en aangemoedigd worden in de keuken het aanbod
te gaan bekijken en je keuze te maken.
De
ober zal niet om de haverklap aan je tafel staan om te vragen
of je nog iets nodig hebt dus zal je even zijn aandacht moeten
trekken als dit wel zo is. Het is ook heel normaal een bijkomende
bestelling op te geven als je iets dat je denkt te lusten, naar
een andere tafel ziet brengen. 15% dienst is inbegrepen in de
prijs van de gerechten dus je moet geen fooi geven maar je mag
altijd iets achterlaten voor de jongen die de tafel moet schoonmaken.
Een
maaltijd in Griekenland wordt benadrukt met een selectie van voorgerechten,
koud en warm (mezedes) die in kleine schoteltjes worden opgediend
en vaak in het midden van de tafel staan. De Grieken zijn geen
soepspecialisten maar de enkele die ze hebben zijn vaak een maaltijd
op zich.
Mezedes
bestaan vaak uit gerechten als melitzonosalata (geplette aubergine
met olie, citroen en knoflook), taramosalata (Griekse kaviaar
pastei), dolmadakia (vlees of rijst gerold in een wijnstokblad),
kalamarakia (gefrituurde pijlinktvis), tyropitakia (kaas verpakt
in bladerdeeg), kolokithakia (gefrituurde zucchini). Ze worden
meestal opgediend met tzatziki, keftedes, inktvis enz.
Het
hoofdgerecht is vaak een kasserol of gegrilde vis. Er is ook een
groot aanbod aan vleeshutsepot evenals gewoon gegrilde stukken
vlees en natuurlijk de overbekende souvlaki. Vis en schaaldieren
zijn uitstekend als ze dezelfde dag gevangen, bereid en gegeten
worden.
Salades
worden meestal besteld bij het hoofdgerecht en ze kunnen bereid
zijn met verse groenten of gekookte paardenbloemen (het groen
wordt gekookt in water en opgediend met olie en citroen). Alle
seizoensgroenten als artisjokken, bonen, erwten, wortelen en zucchini
worden eerder samen opgediend met de kasserolgerechten.
Er
wordt een grote variëteit aan kazen geproduceerd in Griekenland.
Ze omvatten enkele zeer interessante regionale specialiteiten
maar het meest aangeboden in restaurants zijn feta (witte, halfzacht
en gezouten), kasseri (geel, halfzacht), graviera (hard) en manouri
(ongezouten, romig en slecht voor je figuur). Kaas wordt meestal
gegeten met brood dat enorm van smaak kan verschillen afhankelijk
van de regio.
De
desserten zijn een traktatie inclusief baklava en kataifi. Gedurende
de zomer moeten zoetigheden vaak wijken voor vers fruit als grote
perziken, meloen, watermeloen, druiven en peren.
De
Griekse koffie is te vergelijken met de Arabische. Belangrijk
te onthouden als je besteld zijn de woorden pikro (bitter), metrio
(half zoet) en gliko (zoet). Bij de meeste dranken wordt een glas
koud water geserveerd.
De
Griekse hamburger
Het
meest bekende en zowat meest gegeten Griekse eten is souvlaki.
Het is meestal runds-,
lams- of varkensvlees dat opgediend wordt op een rond pitabroodjes
samen met sla, tomaten, ui, frieten en tzatziki, tenminste als
je het in een souvlaki restaurant eet. Als je het meeneemt wordt
het pitabroodje opgerold. Je neemt het mee verpakt in waspapier
dat het geheel samenhoudt en je eet het wandelend op. Souvlaki
is in Griekenland wat de hamburger is in de Verenigde Staten.
Er
zijn tal van goede souvlaki-restaurants in Athene vooral in de
Mitropoleos straat, vlakbij het Monastiraki plein. Eén
van de beste in onze opinie is Bairaktaris aan het Monastiraki
plein op de hoek met Mitropoleos. Het is er altijd druk en obers
roepen vaak de bestelling vanaf het terras maar de service is
er zeer vriendelijk en gemoedelijk en je moet er niet lang wachten.
Ze hebben ook de beste tzatziki die je ooit zal proeven. Tzatziki
is een yoghurtsaus met komkommer en veel knoflook, zoveel dat
je tong het zal voelen. Je kunt er je souvlaki ter plaatse opeten
of meenemen. Souvlaki is goedkoop en als je snel een maaltijd
wil hebben dan is dit wat jij of je kinderen nodig hebben. Zie
onze restaurantpagina.
Griekse
wijnen
De
oude Grieken respecteerden wijn en aanbaden de wijngod Dionysus
voor zijn waardevol geschenk. Wijn was de inspiratie voor volksfeesten
en heilige rites en ceremonies. Wijn wordt al meer dan zesduizend
jaar in Griekenland geproduceerd. De lange geschiedenis van wijn
en wijn maken heeft een onafscheidelijke rol gespeeld in de geschiedeniszaken
van het land.
De
6.000 jaar oude wijntraditie van Griekenland heeft ervoor gezorgd
dat de lokale wijnen een eigen bijzondere identiteit hebben. Gedurende
de laatste twintig jaar hebben de wijnmakers wijnen van (AOC)
Appellation d’Origine Controlée kwaliteit gepromoot.
Griekse
wijn wordt verbouwd over gans het vasteland en de eilanden. Griekse
wijngaarden worden verbouwd op berghellingen tot 800 meter boven
zeeniveau. De grondkarakteristieken voor het overgrote deel van
de wijngaarden is rotsachtige kalksteen. Er is eveneens een deel
dat verbouwd wordt in vruchtbare vlaktes. De wijngaarden zijn
verspreid over grote stukken land maar nemen slechts een klein
deel in van het gehele land.
Het
Griekse landschap is ideaal voor unieke microklimaatvoorwaarden
die het verbouwen van lokale druivenvariëteiten bevorderen.
De combinatie van een mild klimaat, veel zonneschijn en weinig
regen zorgen voor grond met middelmatige vruchtbaarheid en kleine
oogsten van uitstekend kwaliteit.
Je
moet niet te veel nadenken over waar, wanneer, hoe of waarom als
het over Griekse wijnen gaat. Je moet er gewoon van genieten.
Retsina
Retsina
vindt zijn oorsprong in het oude Griekenland. Zijn geschiedenis
gaat meer dan 3.000 jaar terug in de Attika regio. Retsina ontstond
door de behoefte om wijnen in pijnboomhouten verzegelde schepen
te bewaren. De oude wijnen varieerden grondig in kwaliteit en
ze hadden de neiging snel slecht te worden. Om dit te voorkomen
werden vaak exotische ingrediënten aan de wijn toegevoegd,
van kruiden tot zeewater.
Retsina
nam de vorm aan die wij nu kennen gedurende de archaïsche
tijd, deze waarbij hars gebruikt wordt bij de voorbereiding. Vanaf
dat ogenblik bleef Retsina onveranderd en vandaag is het, samen
met ouzo, de nationale Griekse drank.
Retsina
is een 100% Grieks product. Het wordt nergens anders in de wereld
geproduceerd dan in Griekenland. Deze traditionele Griekse wijn,
die al meer dan 3.000 jaar gemaakt wordt, werd verharst (behandeld
met pijnboomhars). Het hars geeft de wijn zijn specifieke sappige
smaak. Retsina wordt nu in alle delen van Griekenland geproduceerd
maar algemeen wordt aangenomen dat de beste uit Attica komt.
Retsina
is wit of roos en moet koud opgediend worden. Het is ideaal om
te drinken bij zowat elk Grieks gerecht. Zoals dit het geval is
met de meeste Griekse dranken is Retsina ontegensprekelijk het
beste in combinatie met vooral Grieks eten en in het bijzonder
met de smakelijke mezedes die als voorgerecht opgediend worden.
Sommige
mensen, meestal niet-Grieken, zeggen dat Retsina een verworven
smaak is. Sommigen anderen zeggen dat Retsina een terpentineachtig
aroma heeft. Wij dagen je uit het voor jezelf te proeven omdat
je nooit zal weten wat je mist als je het niet doet. Het beste
is Retsina te proeven in zijn inheemse omgeving. Ongetwijfeld
zal je er dan op reageren als een echte Griek.
Ouzo
Ouzo
is een anijs aroma likeur die zeer veel gedronken wordt in Griekenland.
Samen met Retsina is het de nationale drank.
De
geschiedenis van ouzo is een beetje troebel maar sommigen beweren
dat de drank in de een of andere vorm terug gaat tot de oudheid.
Zijn opvolger is raki, een drank die doorheen heel het Byzantijnse
en later het Ottoman imperium gedistilleerd werd. Gelijkwaardige
likeuren in Turkije en veel Arabische landen dragen nu nog steeds
die naam.
De
hedendaagse distillatie van ouzo ging van start in de 19de eeuw
volgende op de Griekse onafhankelijk waarbij het merendeel van
de productie geconcentreerd was op het eiland Lesvos dat beweert
de oorsprong te zijn van de drank en waar nog steeds het overgrote
deel van ouzo geproduceerd wordt. In 1932 ontwikkelden distilleerders
een methode in koperen distilleerders, een methode die nu aanzien
wordt als de enige juiste productiewijze. Als je likeur niet lekker
vindt, zal je ongetwijfeld niet van ouzo houden.
Ouzeri’s
vind je in het moderne Griekenland terug in zowat alle steden,
gemeenten en dorpen. Deze caféachtige ondernemingen serveren
ouzo met mezedes, voorgerechten als onder andere inktvis, salades,
sardienen, calamari, gebakken zucchini en schelpdieren. Het wordt
gewoonlijk rustig gedronken (meestal gemengd met water of ijs)
in het gezelschap van anderen gedurende meerdere uren in de vooravond.
In
veel gebieden maken mensen tsipouro, in wezen een thuis gemaakte
variant van ouzo. De smaak van tsipouro varieert sterk per producent
maar vele Grieken verkiezen hun favoriete lokale tsipouro boven
de meer algemeen verkrijgbare massaproductie ouzo merken. De traditionele
welkomstbegroeting voor reizigers die de kloosters op de Athos
berg bezoeken, is een klein glas tsipouro en een loukoumi, een
snoepachtige eigengemaakte lekkernij.
Metaxa
Metaxa
is een bijzondere Griekse geestrijke drank die in 1888 in de Attika
regio, de provincie waarin Athene ligt, uitgevonden door een handelaar
in zijde stoffen, Spyros Metaxas. Sindsdien verkreeg het product
werelderkenning voor zijn kwaliteit, kleur en smaak.
Metaxa
onderscheidt zich als één van de meest wereldbekende
Griekse dranken die soms aanzien wordt als een brandewijn maar
die eigenlijk meer is. Metaxa wordt gemaakt van Savatiano, Sultanina
en Black Corinth, dubbel gedistilleerd en gemengd met oude muscatelwijn
van Samos en Lemnos, opnieuw gemengd met een geheime botanische
mengeling en dan verouderd in met de hand gemaakte limousine eiken
vaten.
Op
wereldvlak is Metaxa algemeen verkrijgbaar in drie soorten: drie,
vijf en zeven sterren. Elke ster staat voor één
jaar dat de Metaxa verouderde in eiken vaten. Aldus is de zeven
sterren Metaxa de oudste en meest exclusieve. Algemeen zijn de
drie en vijf sterren Metaxa gemakkelijk te vinden in drankenzaken
maar de zeven sterren is minder gemakkelijk verkrijgbaar. De zaken
staan anders op de Griekse markt. De Metaxa verkrijgbaar in Griekenland
is:
•
Metaxa drie sterren (minstens 3 jaar oud)
• Metaxa vijf sterren (minstens 5 jaar oud)
• Metaxa zeven sterren Amphora (minstens 7 jaar oud)
• Metaxa Privaat Reserve (minstens 20 jaar oud)
Er
is geen verschil in kwaliteit of productieproces tussen de verschillende
Metaxa producten. Zoals in elke familie is ouderdom de enige niet
gemeenschappelijke factor. In de Metaxa familie is de drie sterren
de jongste en Privaat Reserve is de opa.
In
de wereld zijn sommige Metaxa types zeer moeilijk te vinden of
ze kunnen enkel verkregen worden in geselecteerde zaken. Enkele
van deze types zijn: Metaxa Centenary, Metaxa Rhodes, Metaxa Golden
Reserve, Metaxa Grand Olympian Reserve en Metaxa Golden Age. Al
deze types werden, voor een speciale gelegenheid, uit eiken vaten
die in de Metaxa magazijnen opgeslagen zijn, op fles getrokken.